قوامی رازی
دیوان اشعار | قوامی
شمارهٔ ۹۲ - در غزل است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
معشوق و بهار و باغ و باده بادا همه را خدای داده خوش باشد باغ و سبزه خاصه باحوروشی پری نژاده جانا سوی باغ کی خرامی تو گشته سوار و ما پیاده تا بینی فرشهای مینا گسترده به دشتهای ساده بر دامن گل ز لاله ها چرخ کرد است پیالهای باده گریان به هوا در ابر و گلها زان گریه به خنده اوفتاده گل چو شاهی نشسته بر تخت نرگس چو غلامی ایستاده آن جامه پیروزه دریده این گرزن کهربا نهاده باز آمد عندلیب مقبل آن دل شده زبان گشاده وز باغ برفت زاغ مدبر آن هیچ کس حرام زاده گشتند ز ابیات قوامی شیران نر آهوان ماده قوامی رازی