قوامی رازی
دیوان اشعار | قوامی
شمارهٔ ۸۷ - در غزل و اشارت باسم خواجه علی ضراب است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بپیچ سنبل اندر تاب داری میان نرگس اندر خواب داری دل از عشق تو چون قندیل دارم که روی از حسن چون محراب داری دلم بیتاب گشت و دیده پرآب که زلف و رخ بتاب و آب داری شفا از بوسه تو یافت جانم همانا در دو لب جلاب داری شدستی شرمگین تا از بنفشه طراز لاله سیراب داری تو را منشور حسن اکنون درست است که طغرا«ئی» ز مشک ناب داری اگر تو ماهی ای دلبر چرا پس مرا رخساره چون مهتاب داری قوامی خاکپای تو است اگر تو سر خواجه علی ضراب داری قوامی رازی