قوامی رازی
دیوان اشعار | قوامی
شمارهٔ ۶۴ - در غزل است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن خط دمیده بر بناگوش ماه است ز شب شده زره پوش درد دل عاشقان بی صبر رنج تن بی دلان مدهوش ای روز به روز فتنه باتو در راه نهاده دوش با دوش از شرم تو چون نگار دیوار خوبان همه ساکت اند و خاموش از خلق مکن دریغ بوسه اکنون که همی خرند بفروش گفتند که بوسه ای به جا نیست ای دوست نکو ببین و به کوش گفتی که امروز گوش می دار گر وعده خلاف کرده ام دوش باور مکناد عاشقت را کاین «ه» مسکین هست دست بر گوش یاد تو خورد قوامی ار چند یک باره ش کرده ای فراموش قوامی رازی