قوامی رازی
دیوان اشعار | قوامی
شمارهٔ ۱۷ - در مدح نجم الدین لقبی و درخواست دو چیز از او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ایا نجم دین گر تو احسان کنی همه درد را جمله درمان کنی اگر چه نه ای آصف بر خیا که از خیل دیو اهل دیوان کنی سزد کز کفایت تو در مملکت چن و دخل و خرج سلیمان کنی همی بینم از دست پر خیر تو که چون با همه خلقی احسان کنی همیشه سرای تو آباد باد که آزادگان را تو مهمان کنی قوامی از آنست مداح تو که تا کار او را به سامان کنی مکن با من اکنون دو کارای ظریف که پس عورت بنده عریان کنی یکی آنکه چیزی نبخشی مرا دگر آنکه هنگامه بیران کنی قوامی رازی