سوزنی سمرقندی
قصیده ها
شمارهٔ ۱۶۲ - در مدح سعدالدین
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سعد دین مدح خواجه مستو فی شنیدی و در دل آمد سو دای آن بر طریق و کردی تح سین بران وزن شعر و قافیه مو قوف تا کرد بهر ذکر توخا طر من زان بسبق مدح تو مو زون زهی مهتر سخی سخن دان که آورد سیر اختر و دو زان چرخ از گذشت صاحب و سح بان وائل چو تو بدانش و دو لت و مردی و مردمی زاکا بر اخسیک آنکه منشاء و مو لد اسلاف و اصل گوهر پا ک تو از خطه ویست وز او لاد دهقانی و عزیز که فر غانیان بنده اند و چاکر مو لای آن گوهر شریف تو آ زاده را بندگی کنند بطو ع و برغبت چو تربیت ز تو یا بند ایشان و ما و با هر قو می که در عالمست با وی عل می است در حق آن تو پائی تو فیق احسان و مکرمت چه بدس تت جواد عطاده و به تو قیع کلکی که مشک را برکا فور نقش افکند چو بر رخ حو را سر زلف جعد جعده و مر غول و زان نقش شاعران را تو جیه زر است و سیم و اطلس و اک سون و دمیاطی و عنابی و تو زی و کتان و دق و فرش و اوا نی و دریای عیش و عمر برو بود ترتیب در مدیح تو فک رت یکی کرده با عروضی دو می کهخ تا آفرین و مدح تو گو یند ازین نوع یکدیگر را فو ری که دانند مر بدین سر من رعه نثر کار نظم درو سوزنی سمرقندی