سراج قمری
غزل ها
شمارهٔ ۵: هین در دهید باده که آنها که آگهند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هین در دهید باده که آنها که آگهند حلقه بگوش این نمط و خاک این رهند ضدند جان و تن، قدح باده دردهید تا یک دم از مصاحبت خویش وارهند رنگی زرنگ باده ندیدند خوبتر آنها که رنگ یافته ی صبغة الللهند جز سوی جام دست درازی نمی کنند آنها که از متاع جهان دست کوتهند نقش جهان امر، در این جام دیده اند خلقی که از حقایق اسرار آگهند روشن دل اندو، پاک و پگه خیز همچو صبح کآماده از برای شراب سحر گهند قومی زچشمه ی قدح، آبی نمی خورند تا لاجرم به خویش فرو رفته چون چهند روشیر گیرشو، زشرابی چو چشم شیر کاینها زحیله های مزور چو روبهند جامی بخواه غیرت جام جهان نمای زان ساقی بی که پیشش حوران کله نهند حالی زحور و باده نشین در بهشت نقد زیرا که در بهشت همین وعده می دهند سراج قمری