رضاقلی هدایت
روضه دوم | در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۵۱ - شوکت بخارایی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از وارستگان زمان خود بوده و در بلاد ایران سیاحت می نمود. در اصفهان شیخ محمد علی لاهیجی متخلص به حزین از عرفای متأخرین وی را ملاقات نموده. گفته است که در ایام شتا او را دیدم نمد پاره ای بر دوش و سر و پای برهنه در میان برف می گذشت و به قدریک شبر برف بر سرش جمع شده بود و از شوریدگی حال و پریشانی خیال در مقام ریختن آن نمی آمد. چندانکه خواستم با وی تکلمی کنم ملتفت نگشته، از من در گذشت. به هر حال این دو بیت از اوست: ز هم نمی گسلد رشتهٔ نظارهٔ من به عمر خود نکنم غیر یک نگاه ترا چه منع می کنی از بینوایی که مراست که پادشاه ندارد گدایی که مراست رضاقلی هدایت