رضاقلی هدایت
روضه دوم | در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۸ - باقی تبریزی علیه الرحمه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اسمش میر عبدالباقی. از فضلای زمان خود افضل، و از حکمای اوان خود اکمل. در نگارش خط ثلث مسلم بود وصیت کمالاتش در اقطار عالم و اسماع بنی آدم منتشر و با شاه عباس ماضی صفوی معاشر. در وقت بنیاد مسجد جامعِ جدیدِ عباسی شاه مغفور به جهت نوشتن کتابهٔ مسجد او را از بغداد به اصفهان طلبید. سید به سبب استغنای ذاتی قبول ننمود. ساکن بغداد و از عالم آزاد بود. بعد ازگرفتن بغداد او را به اصفهان آورده، کتابهٔ مسجد را نوشت. این بیت و دو رباعی از اوست: ای قدم ننهاده هرگز از دلِ تنگم برون حیرتی دارم که چون در هردلی جا کرده ای رباعی محنت کش روزگار خویشم چه کنم درماندهٔ اضطرار خویشم چه کنم دور است ز جبر اختیارم اما مجبور به اختیار خویشم چه کنم ٭٭٭ در کوی جهان چنگ هوس ساز مکن خودبینی و خودفروشی آغاز مکن گر کامِ دلت نشد میسر مستیز از بهر نیاز آمده ای ناز مکن رضاقلی هدایت