رضاقلی هدایت
روضه دوم | در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۵ - ادایی یزدی عَلَیْهِ الرَّحمةُ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از وارستگانِ قلمرو وجود و نظارگیان جمال شهود. فاضلی آزاده و حکیمی افتاده. پیوسته صایم با ذکر دایم به طاعات شرعیه قایم. به نان جوین ساخته. دل از ماسوی پرداخته. صاحب غرضانش متهم کردند و به کفر و زندقه اش نسبت دادند. وی به مضمون لاتُلْقُوا بِأَیْدِیْکُمْإلَی التَّهْلُکَةِ به هندوستان رفت. در بندر سورت توقف نمود. گویند روزی گفت که از جهان سیر و از زندگی خود دلگیر شده ام و به فاصلهٔ یک دو روز بی مرضی به رحمت حق پیوست و از دست طعن خلق رست. از اوست: ز مرده کودکِ بیدل چنان نمی ترسد که من ز دیدن این زندگان هراسانم ٭٭٭ هر که آمد نظری کرد و خریدار نشد گویی آیینهٔ آویخته در بازارم رباعی این عمر به باد نوبهاران ماند وین عیش به سیل کوهساران ماند زنهار چنان بزی که بعد از مردن انگشت گزیدنی به یاران ماند رضاقلی هدایت