دروغهای حرامی که مردم در آنها سهل انگارند

ملا احمد نراقیباب چهارمدروغهای حرامی که مردم در آنها سهل انگارند

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

و از جمله دروغهایی که مردم آن را سهل می دانند و در واقع حرام است، آن است که کسی وارد شود بر دیگری که مشغول اکل &laquo;خوردن&raquo; باشد و او را تکلیف به خوردن طعام و او گرسنه باشد و بگوید: اشتها ندارم &laquo;بدون غرض صحیح شرعی مثل آنکه آن طعام را حرام داند&raquo;.
و از جمله دورغهای متعارف که از گناهان شدیده، و غائله آن عظیم است آن است که می گویند: خدا می داند که چنین است و حال اینکه می داند که چنین نیست و خدا خلاف آن را می داند.
و از عیسی بن مریم علیه السلام منقول است که &laquo;این اعظم گناهان است در نزد خدا&raquo; و در بعضی روایات رسیده است که &laquo;چون بنده، خد را گواه گیرد بر امر خلاف واقعی، خداوند عالم گوید از من ضعیف تری نیافتی که مرا بر این امر دروغ، شاهد آوردی&raquo;.
و از جمله انواع دروغ، بلکه شدیدترین و بدترین آنها شهادت دروغ است و حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم کسی را که شهادت دروغ بدهد با بت پرست مساوی قرار داد&raquo; و از آن جمله، یاد نمودن قسم دروغ است و حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند &laquo;کسی که متاع خود را به قسم دروغ بفروشد، از جمله کسانی است که خدای تعالی در روز قیامت با او سخن نمی گوید و نظر رحمت بر او نمی افکند و عمل او را قبول نمی کند&raquo; بلکه قسم بسیار خوردن راست، مذموم است و نام بزرگ &laquo;ملک علام الغیوب&raquo; را به سبب هر چیز جزئی حقیر در میان آوردن، سوء ادب است و در حدیثی وارد است که &laquo;خدای تعالی فروشنده ای را که بسیار قسم خورد دشمن دارد&raquo; و از احادیث مستفاد می شود که &laquo;قسم بسیار خوردن، باعث تنگی روزی و فقر می گردد&raquo;.
و از جمله دروغها، خلف وعده نمودن است، و آن نیز حرام است و وفای به شرط و وعده، واجب و لازم است حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود که &laquo;هر که ایمان به خدا و روز جزا دارد باید چون وعده نماید، به آن وعده وفا کند&raquo; و آن سرور، کسی را که عهد کند و عزم و وفای به آن را نداشته باشد از جمله منافقین شمرده و از جمله دروغهایی که اکثر مردمان به آن مبتلا هستند و بدترین انواع دروغهاست، دروغ گفتن با خداست، که آدمی مطلبی در نماز به خدا، با مناجات به پروردگار عرض کند و از آن، در خدمت آن جناب خبر دهد و آن خلاف واقع باشد مثل اینکه: چون داخل نماز شود بگوید: &laquo;إنی وجهت وجهی للذی فطر السموات و الأرض&raquo; یعنی &laquo;متوجه ساختم روی دل خود را به خداوندی که آسمان ها و زمین را آفرید&raquo; و در آن وقت دل او از این مطلب بی خبر باشد و در کوچه و بازار و حجره و دکان به صدهزار فکر بیهوده مشغول باشد، زیرا در آن وقت آنچه عرض کرده دروغگو است و در خدمت پروردگار و حضور ملائکه کبار به چنین دروغی اقدام نموده و همچنین چون می گوید: &laquo;ایاک نعبد و ایاک نستعین&raquo; یعنی &laquo;ترا پرستش می کنم و بس، و یاری و استعانت و مددکاری تو می خواهم و بس&raquo; وقتی راست است که دنیا و آخرت در نظر او بی اعتبار، و ذره ای از دین خود را در مقابل همه دنیا ندهد، چون اگر چنین باشد دنیاپرست خواهد بود و باید امید یاری و چشم مددکاری از احدی به جز ذات پاک باری نداشته باشد و الا در عرض این مطلب، کاذب خواهد بود و چه زشت بنده و قبیح شخصی باشد که در حضور پروردگار خود ایستاده باشد و به دروغگویی مشغول باشد، و بداند که او کذب او را می داند زهی بی شرمی و قباحت و بی حیائی و بی آزرمی.

ملا احمد نراقی