سعدی شیرازی
قصاید سعدی
قصیده شماره ۳۲ - در لیلةالبراة فرمودهاست: شبی چنین در هفت آسمان به رحمت باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبی چنین در هفت آسمان به رحمت باز ز خویشتن نفسی ای پسر به حق پرداز مگر ز مدت عمر آنچه مانده دریابی که آنچه رفت به غفلت دگر نیاید باز چنان مکن که به بیچارگی فرومانی کنون که چاره به دست اندرست چاره بساز ز عمرت آنچه به بازیچه رفت و ضایع شد گرت دریغ نیامد، بقیت اندر باز چه روزهات به شب رفت در هوا و هوس شبی به روز کن آخر به ذکر و شکر و نماز مگوی شب به عبادت چگونه روز کنم محب را ننماید شب وصال دراز کریم عزوجل غیب دان و مطلعست گرش بلند بخوانی و گر به خفیه و راز برآر دست تضرع ببار اشک ندم ز بی نیاز بخواه آنچه بایدت به نیاز سر امید فرود آر و روی عجز بمال بر استان خداوندگار بنده نواز به نیکمردان یارب که دست فعل بدان ببند بر همه عالم خصوص بر شیراز سعدی شیرازی