سعدی شیرازی
قصاید سعدی
قصیده شماره ۱۹ - وله فی مدح اتابک مظفرالدین سلجوقشاه: چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند که زیر بال همای بلندپروازند به روزگار همایون خسرو عادل که گرگ و میش به توفیق او هم آوازند مظفرالدین سلجوقشاه کز عدلش روان تکله و بوبکر سعد می نازند خدای را به تو خلق نعمتیست چنان کز او به شکر دگر نعمتش نپردازند سزای خصم تو گیتی دهد که سنگ خلاف از آسمان به سر خویشتن بیندازند بلاغت ید بیضای موسی عمران به کید سحر چه ماند که ساحران سازند؟ دعای صالح و صادق رقیب جان تو باد که اهل پارس به صدق و صلاح ممتازند سعدی شیرازی