میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۷۰: دلبران اخترند و تو ماهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلبران اخترند و تو ماهی نیکوان لشکرند و تو شاهی چندگویی دلت چگونه بود تو درون دلی خود آگاهی بس درازستی ای شب یلدا لیک با زلف دوست کوتاهی اول از دشمنان برآورگرد آخر از دوستان چه می خواهی ماه نو خوانمت از آنکه به حسن می فزایی همی نیمکاهی یوسف ار با تو لاف حسن زند گو تو هرچند صاحب جاهی لیک من چاه بر زنخ دارم کف به زیر زنخ تو در چاهی لاف طاقت مزن دلاکه ترا شیر پنداشتیم و روباهی گفتی از طاقتم چوکوه گرن چون بدیدم سبک تر ازکاهی پنجه با باد کمترک می زن ای که از ضعف کمتر ازکاهی چونی از هجر دوست قاآنی تن پر از زخم و دل پر از آهی میرزا قاآنی