میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۹: دوش رندی خلوتی خوش خالی از اغیار داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش رندی خلوتی خوش خالی از اغیار داشت حورش از فردوس و غلمانش ز جنت عار داشت شاهدش خوشتر ز غلمان زانکه غلمان دربهشت ذکر استغفار و آن الحان موسیقار داشت حورالقدوس والقدوس و آن زیبا سرشت الصبوح والصبوح اوراد در اسحار داشت اندر افتادند حالی آندو سیمین تن بهم کاین شغب بسیار و آن دیگر شبق بسیار داشت لب همی سودند برهم آری آن را این سزد کاین به لب شنگرف وآن برپشت لب زنگار داشت نغمهای آوخ آوخ خاست زان حورا سرشت کانچنان دلکش نوایی زخمهٔ مزمار داشت گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست گفت ما را جلوهٔ معشوق در این کار داشت الغرض با آب غلمان چشمه سار حور را شیوهٔ جنات تجری تحتهاالانهار داشت میرزا قاآنی