سعدی شیرازی
غزلیات سعدی
غزل ۶۰: هر روز باد میبرد از بوستان گلی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر روز باد می برد از بوستان گلی مجروح می کند دل مسکین بلبلی مألوف را به صحبت ابنای روزگار بر جور روزگار بباید تحملی کاین باز مرگ هر که سر از بیضه برکند همچون کبوترش بدراند به چنگلی ای دوست دل منه که در این تنگنای خاک ناممکن است عافیتی بی تزلزلی روییست ماه پیکر و موییست مشکبوی هر لاله ای که می دمد از خاک و سنبلی بالای خاک هیچ عمارت نکرده اند کز وی به دیر زود نباشد تحولی مکروه طلعتیست جهان فریبناک هر بامداد کرده به شوخی تجملی دی بوستان خرم و صحرای لاله زار وز بانگ مرغ در چمن افتاده غلغلی و امروز خارهای مغیلان کشیده تیغ گویی که خود نبود درین بوستان گلی دنیا پلیست بر گذر راه آخرت اهل تمیز خانه نگیرند بر پلی سعدی گر آسمان به شکر پرورد تو را چون می کشد به زهر ندارد تفضلی سعدی شیرازی