سعدی شیرازی
غزلیات سعدی
غزل ۴۴: باد گلبوی سحر خوش میوزد خیز ای ندیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باد گلبوی سحر خوش می وزد خیز ای ندیم بس که خواهد رفت بر بالای خاک ما نسیم ای که در دنیا نرفتی بر صراط مستقیم در قیامت بر صراطت جای تشویش است و بیم قلب زر اندوده نستانند در بازار حشر خالصی باید که بیرون آید از آتش سلیم عیبت از بیگانه پوشیده ست و می بیند بصیر فعلت از همسایه پنهان است و می داند علیم نفس پروردن خلاف رای دانشمند بود طفل خرما دوست دارد صبر فرماید حکیم راه نومیدی گرفتم رحمتم دل می دهد کای گنه کاران هنوز امید عفو است از کریم گر بسوزانی خداوندا جزای فعل ماست ور ببخشی رحمتت عام است و احسانت قدیم گر چه شیطان رجیم از راه انصافم ببرد همچنان امید می دارم به رحمان رحیم آن که جان بخشید و روزی داد و چندین لطف کرد هم ببخشاید چو مشتی استخوان باشم رمیم سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است وقت عذر آوردن است استغفرالله العظیم سعدی شیرازی