فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۴۷۴: این چه دامی است که از سنبل مشکین داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این چه دامی است که از سنبل مشکین داری که به هر حلقهٔ آن صد دل مسکین داری همه را نیش محبت زده ای بر دل ریش این چه نوشی است که در چشمهٔ نوشین داری خون بها از تو همین بس که ز خون دل من دست رنگین و کف پای نگارین داری عرقت خوشهٔ پروین و رخت خرمن ماه وه که بر خرمن مه خوشهٔ پروین داری همه صاحب نظران بر سر راهت جمعند خیز و بخرام اگر قصد دل و دین داری به چمن گر نچمی بهر تماشا نه عجب گر خط و عارض خود سبزه و نسرین داری من اگر سنگ تو بر سینه زنم عیب مکن زان که در سینهٔ سیمین دل سنگین داری از شکرپاشی کلک تو فروغی پیداست که به خاطر هوس آن لب شیرین داری فروغی بسطامی