فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۴۳۰: از بس که در خیال مکیدم لبان او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از بس که در خیال مکیدم لبان او یاقوت فام شد لب گوهرفشان او نقد وجود من همه مصروف هیچ شد یعنی نداد کام دلم را دهان او پیرانه سر بلاکش ابروی او شدم با قامت خمیده کشیدم کمان او قاتل چگونه منکر خونم شود به حشر زخمی نخورده ام که نماند نشان او دستی که از رکاب سمندش بریده شد ترسم خدا نکرده نگیرد عنان او چندان که در پیش به درستی دویده ام الا دل شکسته ندیدم مکان او بی پرده در حضور من امشب نشسته است گر صد هزار بار کنند امتحان او سودا نگر که بر سر بازار عاشقی خواهم زیان خویش و نخواهم زیان او در عهد شه کلام فروغی بها گرفت یارب که در زمانه بماند زمان او ظل الله ناصردین شه که آمده ست چندین هزار آیت رحمت نشان او فروغی بسطامی