فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۴۱۴: به خون تپیده ز بازوی قاتلی تن من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به خون تپیده ز بازوی قاتلی تن من که منتی است ز شمشیر او به گردن من فرشته سینه سپر می کند چو از سر ناز سوار می گذرد ترک ناوک افکن من اگر تجلی آن ماه سبز خط این است بهل که برق بسوزد تمام خرمن من سؤال کردم ازو فتنه در حقیقت چیست جواب داد که رمزی ز چشم پر فن من چگونه پای توانم کشید از آن سر کوی کنون که دست محبت گرفته دامن من چنان ز دوست ملولم که گر حدیث کنم هزار ناله برآید ز قلب دشمن من اثر در آن دل سنگین نمی کند چه کنم وگرنه رخنه به فولاد کرده شیون من سواد زلف و بیاض رخ تو روشن کرد حکایت شب تاریک و روز روشن من نصیب من ز تو هر روز تیر دلدوز است فغان اگر نرسد روزی معین من به شاخسار خود ای گل مرا نشیمن ده که مرغ سدره خورد حسرت نشیمن من فروغی از رخ آن مه نظر نمی بندم اگر سپهر ببندد کمر به کشتن من فروغی بسطامی