فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۴۱۲: دانی که چیست رشتهٔ عمر دراز من
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دانی که چیست رشتهٔ عمر دراز من مشکین کمند خسرو مسکین نواز من گفتم دلیل راه مجانین عشق چیست گفتا که تار طره زنجیر ساز من گفتم که نور چشمهٔ خورشید از کجاست گفت از طلوع طلعت عاشق گداز من تا جان میانه من و جانانه حایل است کی پی برد به سر حقیقت مجاز من تا از هوای نفس گذشتم به راه عشق برخاست از میانه نشیب و فراز من تا در خیال حورم و اندیشهٔ قصور جز مایهٔ قصور نگردد نماز من کردم به راه عشق دمی ترک دین و دل کآمد به صد کرشمه پی ترک تاز من پیداست ناز و غمزهٔ پنهان آن پری از پرده برگفتن عجز و نیاز من تا شد فروغی آن رخ رخشنده آشکار نتوان نهفت در پس صد پرده راز من فروغی بسطامی