فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۳۹۳: ما ز چشم تو مست یک نگهیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما ز چشم تو مست یک نگهیم بی خبر از خمار صبح گهیم گر به باد فنا دهی ما را سر مویت به عالمی ندهیم حلقه در گوش پیر میکده ایم خانه بر دوش ملک پادشهیم خاک می خانه آب حیوان است همره ما بیا که خضر رهیم خاک روب در سرای مغان خاکسار بتان کج کلهیم با وجود محیط رحمت دوست کشتی جرم و لنگر گنهیم دل به چشم سیاه او دادیم تا نگوید کسی که دل سیهیم پیش طفلی سپر بیفکندیم با وجودی که مرد صد سیهیم ریخت بر چهره جعد ریحان را کز کمندش به هیچ رو نجهیم دست ما را ببست نیروی عشق که ز اندازه پا برون ننهیم تا فروغی جمال او دیدیم بی نیاز از فروغ مهر و مهیم فروغی بسطامی