فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۳۵۷: تا خیل غمت خیمه زد اندر دل تنگم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا خیل غمت خیمه زد اندر دل تنگم از تنگ دلی با در و دیوار به جنگم گر کشته ز عشق تو شوم صاحب نامم ور زنده کوی تو روم مایهٔ ننگم در ورطهٔ شوق تو چه اندیشه ز بحرم در لجه عشق تو چه پرواز نهنگم تا پاره نگردید ز هم رشتهٔ عمرم تار سر زلف تو نیفتاد به چنگم روی تو در آیینهٔ جان عکس بینداخت تا تختهٔ تن پاک بگشت از همه رنگم زان رو به خدنگ مژه ات دوخته ام چشم کابروی کمان دار تو دوزد به خدنگم دستی که طمع دارم از آن ساغر صهبا ترسم شکند شیشهٔ امید به سنگم فریاد که آن عمر شتابنده فروغی گشت از ره بیداد ولیکن به درنگم فروغی بسطامی