فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۳۳۹: دوش از لب نوشش سختی چند شنیدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش از لب نوشش سختی چند شنیدم کز نوش لبان رشتهٔ پیوند بریدم چندی به هوس بر در هر خانه نشستم عمری به طلب بر سر هر کوچه دویدم بر دامن او بند نشد دست مرادم بر عارض او باز نشد چشم امیدم زان غنچهٔ سیراب چه خون ها که نخوردم زان گلبن نو خیز چه گل ها که نچیدم هر پرده که جان بر رخ او بست فکندم هر جامه که دل در غم او دوخت، دریدم از شیشهٔ مقصود گلابی نگرفتم وز ساغر امید شرابی نچشیدم کی بود که جان در ره محبوب ندادم کی بود که رنج از پی مطلوب ندیدم بی کشمکش دام به باغی نگذشتم بی واسطهٔ رنج به گنجی نرسیدم در خانهٔ دل جز تو کسی را ننشاندم از خیل بتان جز تو کسی را نگزیدم جز خون دل از دیده سرشکی نفشاندم جز آن غم از سینه فروغی نکشیدم فروغی بسطامی