فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۸۰: من نمیگویم که عاقل باش یا دیوانه باش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من نمی گویم که عاقل باش یا دیوانه باش گر به جانان آشنایی از جهان بیگانه باش گر سر مقصود داری مو به مو جوینده شو ور وصال گنج خواهی سر به سر ویرانه باش گر ز تیر غمزه خونت ریخت ساقی دم مزن ور به جای باده زهرت داد در شکرانه باش چون قدح از دست مستان می خوری مستانه خور چون قدم در خیل مردان می زنی مردانه باش گر مقام خوش دلی می خواهی از دور سپهر شام در مستی، سحر در نعرهٔ مستانه باش گر شبی در خانه جانانه مهمانت کنند گول نعمت را مخور مشغول صاحب خانه باش یا به چشم آرزو سیر رخ صیاد کن یا به صحرای طلب در جستجوی دانه باش یا مشامت را ز بوی سنبلش مشکین مخواه یا هم آغوش صبا یا هم نشین شانه باش یا گل نورسته شو یا بلبل شوریده حال یا چراغ خانه یا آتش به جان پروانه باش یا که طبل عاشقی و کوس معشوقی بزن یا به رندی شهره شو یا در جمال افسانه باش یا به زاهد هم قدم شو یا به شاهد هم نشین یا خریدار خزف یا گوهر یک دانه باش یا مسلمان باش یا کافر، دورنگی تا به کی یا مقیم کعبه شو یا ساکن بت خانه باش یا که در ظاهر فروغی ذکر درویشی مکن یا که در باطن مرید خسرو فرزانه باش ناصرالدین شه که چرخش عرضه می دارد مدام شادکام از وصل معشوق و لب پیمانه باش فروغی بسطامی