فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۳۸: کاشکی ساقی ز لعلش می به جام من کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کاشکی ساقی ز لعلش می به جام من کند چرخ مینا تا سحر گردش به کام من کند گر به جنت هم نشین با ابلهان باید شدن کاش دوزخ را خدا یک جا مقام من کند گرم تر از آتش حسرت بباید آتشی تا علاج سردی سودای خام من کند تا نریزم دانه های اشک رنگین را به خاک طایر دولت کجا تمکین دام من کند پنجه ای در پنجهٔ شیر فلک خواهم زدن گر چنین آهو رمی را بخت رام من کند آفتاب آید ز گردون بر سجود بام من گر چنین تابنده ماهی رو به یاد من کند با خیال روی و مویش غرق نور و ظلمتم کو نظربازی که سیر صبح و شام من کند قامتی دیدم که می گوید گه برخاستن کو قیامت تا تماشای قیام من کند گر بدان درگاه عالی گام من خواهد رسید سیرگاهش را فلک در زیر گام من کند گر غلام خویشتن خواند مرا سلطان عشق هر چه سلطان است از این منصب غلام من کند گر به درویشی برد نام مرا آن شاه حسن هر خطیبی خطبه در منبر به نام من کند گوهر شهوار شد نظم گهربارم بلی شاه می باید که تحسین کلام من کند ناصرالدین شه که فرماید به شاه اختران لشکرت باید که تعظیم نظام من کند دیگر از مشرق نمی تابد فروغی آفتاب گر نظر بر منظر ماه تمام من کند فروغی بسطامی