فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۲۹: گر به چین بویی از آن سنبل مشکین آرند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر به چین بویی از آن سنبل مشکین آرند عوض نافه همی خون دل از چین آرند همه ایجاد بتان بهر همین کرد خدا کز سر زلف دو تا چین به سر چین آرند کوه کن زنده نخواهد شدن از نفخهٔ صور مگرش مژدهٔ وصل از بر شیرین آرند گر تو زیبا صنم از کعبه درآیی در دیر کافران بهر نثارت بت سیمین آرند دردمندان همه در بستر حسرت مردند به امیدی که تو را بر سر بالین آرند پرده ز آیینهٔ رخسار، خدا را بردار تا بلاها به سر واعظ خودبین آرند شب که روی تو عرق ریز شود از می ناب کی توانند مثال از مه و پروین آرند گر پیام تو بیارند از آن به که مرا مژدهٔ سرو و گل و سوسن و نسرین آرند هر کجا تازه کنند اهل هوس بزم نشاط عشق بازان تو یاد از غم دیرین آرند رخ زردم نشود سرخ فروغی از عشق مگر آن دم ز خم بادهٔ رنگین آرند فروغی بسطامی