فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۱۶: تا به دل خوردهام از عشق گلی خاری چند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به دل خورده ام از عشق گلی خاری چند باز گردیده به رویم در گل زاری چند دست همت به سر زلف بلندی زده ام که به هر تار وی افتاده گرفتاری چند تا مرا دیده بر آن نرگس بیمار افتاد هر سر مو شدم آمادهٔ آزاری چند مست خواب سحر از بهر همین شد چشمش که به گوشش نرسد نالهٔ بیداری چند ای که هر گوشه مسیحا نفسی خستهٔ تست چند غفلت کنی از حالت بیماری چند بهتر آن است که از درد تو بسپارم جان که به جان آمدم از رنج پرستاری چند پس چرا در طلبت کار من از کار گذشت گر نه هر عضو مرا با تو بود کاری چند آه اگر بر سر سودای تو سودی نکنم زان که رسوا شده ام بر سر بازاری چند مست هشیار ندیده ست کسی جز چشمت خاصه وقتی که شود رهزن هشیاری چند کس به سر منزل مقصود فروغی نرسد تا نیفتد ز پی قافله ساری چند فروغی بسطامی