فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۰۱: نفس نامسلمانم از گنه پشیمان شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نفس نامسلمانم از گنه پشیمان شد راهبی به راه آمد کافری مسلمان شد دانه های خال او دام راه آدم گشت حلقه های موی او مار حلق شیطان شد از سیاهی بختم زلف یار در هم گشت وز تباهی حالم چشم دوست حیران شد تا به پای او دادم نقد جان به آسانی مطلبم به دست آمد سخت کار آسان شد مطربی به مستی کرد ذکر چشم و زلف او حال ما دگرگون گشت جمع ما پریشان شد خسروی به شیرینی تلخ کرد کامم را کز لب شکرخندش نرخ شکر ارزان شد تا به خون خود خفتن زخمم از تو مرهم یافت تا به درد دل مردم، دردم از تو درمان شد تا ز مشرق خوبی طلعت تو طالع گشت مشتری به خاک افتاد آفتاب پنهان شد در غلامی ات ما را فر سلطنت دادند خادم تو خسرو گشت بنده تو سلطان شد تا به شانه افشاندی زلف عنبرافشان را خاک عنبرآگین گشت باد عنبر افشان شد ساقی از می باقی جرعه ای به خاک افشاند در قلمرو ظلمت نامش آب حیوان شد زاری من آوردش بر سر دل آزاری تا نیازم افزون گشت ناز او فراوان شد چندی از رخ و زلفش سنبل و سمن چیدم خط سبز او سر زد روزگار ریحان شد عشق تا پدید آمد دانش فروغی رفت در کمال دانایی محو طفل نادان شد فروغی بسطامی