فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۰۰: خوش آن که نگاهش به سراپای تو باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن که نگاهش به سراپای تو باشد آیینه صفت محو تماشای تو باشد صاحب نظر آن است که در صورت معنی چشم از همه بربندد و بینای تو باشد آن سحر که چشم همه را بسته به یک بار سحری است که در نرگس شهلای تو باشد آن نافه که بویش همه را خون به جگر کرد در چین سر زلف چلیپای تو باشد چون طرهٔ بی تاب تو آرام نگیرد هر دل که سراسیمهٔ سیمای تو باشد در مستی آن باده خماری ندهد دست کز چشمهٔ لعل طرب افزای تو باشد صد صوفی صافی به یکی جرعه کند مست هر باده که در جام ز مینای تو باشد خاک قدمش تاج سر تاجوران است مردی که سرش خاک کف پای تو باشد تو خود چه متاعی که به بازار محبت هر لحظه سری را در سر سودای تو باشد من روی ندیدم به همه کشور خوبی کاو خوب تر از طلعت زیبای تو باشد من بر سر آنم که گرفتار نباشم الا به بلایی که ز بالای تو باشد پیدا بود از حال پریشان فروغی کاشفتهٔ گیسوی سمن سای تو باشد فروغی بسطامی