فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۱۸۳: چشم مستش نه همین غارت دین و دل کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چشم مستش نه همین غارت دین و دل کرد که به یک جرعه مرا بی خود و لایعقل کرد چشم بد دور ازین فتنه که عاقل برخاست که به یک جلوه مرا از دو جهان غافل کرد زد به یک تیغم و از زحمت سر فارغ ساخت رحمتی کرد اگر در حق من قاتل کرد دل به شیرین دهنش دستی اگر خواهد یافت کام یک عمر به یک بوسه توان حاصل کرد نه مرا خواهش حور است و نه امید قصور یاد او آمد و فکر همه را باطل کرد گفتم آسان شود از عشق همه مشکل من آه از این کار که آسان مرا مشکل کرد وقتی از حالت عشاق خبردار شدم که مرا عشق تو خون در دل و در پا گل کرد این سلاسل که تو داری همه را حیران ساخت وین شمایل که تو داری همه را مایل کرد شبی افتاد به بزم تو فروغی را راه عشق تا محشرش افسانهٔ هر محفل کرد فروغی بسطامی