فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۱۷۷: مهره توان برد، مار اگر بگذارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مهره توان برد، مار اگر بگذارد غنچه توان چید، خار اگر بگذارد با همه حسرت خوشم به گوشهٔ چشمی چشم بد روزگار اگر بگذارد کام توان یافتن ز نرگس مستش یک نفسم هوشیار اگر بگذارد سر خوشم از دور جام و گردش ساقی گردش لیل و نهار اگر بگذارد فصل گل از باده توبه داده مرا شیخ غیرت باد بهار اگر بگذارد بوسه توان زد بر آن دهان شکرخند گریهٔ بی اختیار اگر بگذارد پرده توانم کشید از آن رخ زیبا کشمکش پرده دار اگر بگذارد بر سر آنم که در کمند نیفتم بازوی آن شهسوار اگر بگذارد وانگذارم به هیچ کس دل خود را غمزه آن دل شکار اگر بگذارد دست نیابد کسی به خاطر جمعم زلف پریشان یار اگر بگذارد هیچ نگردم به گرد عشق فروغی جلوهٔ حسن نگار اگر بگذارد فروغی بسطامی