فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۱۴۲: ای تنگ شکر تنگ دل از تنگ دهانت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای تنگ شکر تنگ دل از تنگ دهانت وی سرو چمن پا به گل از سرو چمانت خرسند شکاری که نشینی به کمینش قربان خدنگی که رها شد ز کمانت تا آینه از خوبی خود با خبرت کرد خود را نگرانی و جهانی نگرانت مانند تو بر روی زمین نادره ای نیست زان خوانده فلک نادرهٔ دور زمانت مویی که بدان بستگی رشته جهان هاست در شهر ندیدیم به جز موی میانت ماییم و سری در سر سودای محبت آن هم به فدای قدم نامه رسانت گویند که بالات بلای تن و جان است بر جان و تنم باد بلای تن و جانت آن جا که فروغی به سخن لب بگشایی طوطی ز چه رو دم زند از شرم لبانت فروغی بسطامی