فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۱۰۸: کفر زلفش رهزن دین است گویی نیست هست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کفر زلفش رهزن دین است گویی نیست هست کافری سرمایه اش این است گویی نیست هست تا چه کرد آن سنبل نورسته در گل زار حسن کش قدم بر فرق نسرین است گویی نیست هست تا هوای عنبرین مویش مرا بر سر فتاد مو به مویم عنبرآگین است گویی نیست هست شانه تا زد چین زلفش را به همراه صبا کاروان نافهٔ چین است گویی نیست هست با صف مژگان به قتل مردم صاحب نظر چشم مستش مصلحت بین است گویی نیست هست با نظربازی که هرگز ترک مهر او نکرد ترک چشمش بر سر کین است گویی نیست هست تا ز دستم سر کشید آن گلبن باغ مراد دیده ام پراشک رنگین است گویی نیست هست وصل جانان قسمت اهل هوس شد ای دریغ گل نصیب دست گل چین است گویی نیست هست هر کجا کز عشق او عشاق ذکری سر کنند الحق آنجا جای تحسین است گویی نیست هست از دل خونینم ای زلف مسلسل سرمپیچ زان که اول نافه خونین است گویی نیست هست گر فروغی گفت من عاشق نی ام باور مکن کوه کن را شور شیرین است گویی نیست هست فروغی بسطامی