کسایی مروزی
اشعار
برف پیری: درونه گشت چنار و زریر شد شنگرف
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بنفشه زار بپوشد روزگار به برف درونه گشت چنار و زریر شد شنگرف که برف از ابر فرود آید ، ای عجب ، هر سال از ابر من به چه معنی همی بر آید برف ؟ از این زمانهٔ جافی و گردش شب و روز شگرف گشت صبور و صبور گشت شگرف گذشت دور جوانی و ، عهد نامهٔ او سپید شد که نه خطش سیاه ماند ، نه حرف غلاف و طرف رخم مشک بود و غالیه بود کنون شمامهٔ کافور شد غلاف و طَرف ایا کسایی ، کن از پای بند ژرف چنین که بر طریق تو چاهی است سخت و محکم و ژرف کسایی مروزی