فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۸۶: تو و آن قامتی که موزون است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو و آن قامتی که موزون است من و این طالعی که وارون است تو و آن طره ای که مفتول است من و این دیده ای که مفتون است تو و آن پیکری که مطبوع است من و این خاطری که محزون است تو و آن پنجه ای که رنگین است من و این سینه ای که کانون است تو و آن خنده ای که نوشین است من و این گریه ای که قانون است تو و آن نخوتی که بی حد است من و این حسرتی که افزون است تو و رویی که لمعهٔ نور است من و چشمی که چشمهٔ خون است تو و زلفی که عنبر ساراست من و اشکی که در مکنون است من و خون دلی که مقسوم است تو و لعل لبی که میگون است من ندانم غم فروغی چیست تو نپرسی که خسته ام چون است فروغی بسطامی