فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۷۹: پیام باد بهار از وصال جانان است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیام باد بهار از وصال جانان است بیار باده که هنگام مستی جان است قدم به کوچهٔ دیوانگی بزن چندی که عقل بر سر بازار عشق حیران است وجود آدمی از عشق می رسد به کمال گر این کمال نیابی، کمال نقصان است بقای عاشق صادق ز لعل معشوق است حیات خضر پیمبر ز آب حیوان است به راستی همه کس قدر وصل کی داند مگر کسی که به محنت سرای هجران است پسند خاطر مشکل پسند جانان نیست وگر نه جان گران مایه دادن آسان است عجب مدار که در عین درد خاموشم که در دیار پری چهره محص درمان است چراغ چشم من آن روی مجلس افروز است طناب عمر من آن موی عنبر افشان است به یاد کاکل پرتاب و زلف پر چینش دل من است که هم جمع و هم پریشان است مهی که راز من از پرده آشکارا کرد هنوز صورت او زیر پرده پنهان است مه صفر ز برای همین مظفر شد که ماه عید همایون شاه ایران است ابوالمظفر منصور ناصرالدین شاه که زیر رایت او آفتاب تابان است طلوع صبح جمالش فروغ آفاق است بساط مجلس عیدش نشاط دوران است فروغی از غزل عید شاه شادی کن که شادکامی شاعر ز عید سلطان است فروغی بسطامی