فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۷: تا لعل تو باده داده یاران را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا لعل تو باده داده یاران را بس توبه شکسته توبه کاران را خواهی نرسی به ناامیدی ها نومید مکن امیدواران را سر پنجهٔ عشقت از سر کینه بر خاک نشانده تاج داران را رحمانی خویش را چه خواهی کرد رحم ار نکنی گناه کاران را تنها نه مرا به یک نظر کشتی کشتی به نگاه صد هزاران را تا بر لب جام می نهادی لب می نشاه فزود می گساران را بنمای چو ماه نوخم ابرو بگشای دهان روزه داران را جمعیت طرهٔ پریشانت برده ست قرار بی قراران را نسرین رخ و بنفشه خطت بی رنگ نموده نوبهاران را آه دل و اشک دیده ام دارد خاصیت برق و فیض باران را یک عمر فروغی از غمت جان داد تا یافت مقام جان سپاران را فروغی بسطامی