فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۶: مکن حجاب وجودت لباس دیبا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مکن حجاب وجودت لباس دیبا را که نیست حاجت دیبا وجود زیبا را تو را برهنه در آغوش باید آوردن گرفتی از همه عضوت مراد اعضا را ز پای تا به سرت می مکم چو نیشکر به دستم ار بسپارند آن سر و پا را هنوز اهل صفا پرده در میان دارند بیار ساقی مجلس می مصفا را ز گریهٔ سحری گرد دیده پاک بشوی که در قدح نگری خنده های صهبا را شبانه جام جهان بین ز دست ساقی گیر که آشکار ببینی نهان فردا را چه شعله بود که سر زد ز خیمهٔ لیلی که سوخت خرمن مجنون دشت پیما را کمال حسن وی از چشم من تماشا کن ببین ز دیدهٔ وامق جمال عذرا را دلش هنوز نیامد به پرسش دل من مگر به دلها نشیند راه دلها را سحر فرشتهٔ فرخ سرشته ای دیدم که می نوشت به زر این سه بیت غرا را ستاره درگه مولود شاه ناصردین گرفت دامن اقبال مهد علیا را ستوده پرده نشینی که فر معجز او شکسته اختر پرویز و تاج دارا را خجسته کوکب بختش به آسمان می گفت که من خریدم خورشید عالم آرا را فروغی آن مه تابنده سوی خویشتنم چنان کشید که رخشنده مهر حربا را فروغی بسطامی