سعدی شیرازی
غزلیات سعدی
غزل ۲: ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را اختیار آن است کاو قسمت کند درویش را آن که مکنت بیش از آن خواهد که قسمت کرده اند گو طمع کم کن که زحمت بیش باشد بیش را خمر دنیا با خمار و گل به خار آمیخته ست نوش می خواهی هلا! گر پای داری نیش را ای که خواب آلوده واپس مانده ای از کاروان جهد کن تا بازیابی همرهان خویش را در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی بشکن ار مردی هوای نفس کافر کیش را آن گه از خواب اندر آید مردم نادان که مرد چون شبان آن گه که گرگ افکنده باشد میش را خویشتن را خیر خواهی خیرخواه خلق باش زآن که هرگز بد نباشد نفس نیک اندیش را آدمیت رحم بر بیچارگان آوردن است کآدمی را تن بلرزد چون ببیند ریش را راستی کردند و فرمودند مردان خدای ای فقیه اول نصیحت گوی نفس خویش را آنچه نفس خویش را خواهی حرامت سعدیا گر نخواهی همچنان بیگانه را و خویش را سعدی شیرازی