غالب دهلوی
غزل ها
شمارهٔ ۳۱۸: به دل ز عربده جایی که داشتی داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به دل ز عربده جایی که داشتی داری شمار عهد وفایی که داشتی داری به لب چه خیزد از انگیز وعده های وفا به دل نشست جفایی که داشتی داری تو کی ز جور پشیمان شدی چه می گویی؟ دروغ راست نمایی که داشتی داری به سینه چون دل و در دل چو جان خزیدی و باز نگاه مهرفزایی که داشتی داری عتاب و مهر تو از هم شناختن نتوان خرد فریب ادایی که داشتی داری خراب باده دوشینه ای سرت گردم ادای لغزش پایی که داشتی داری به کردگار نگردیدی و همان به فسوس حدیث روز جزایی که داشتی داری کرشمه بار نهالی که بوده ای هستی به سر ز فتنه هوایی که داشتی داری هنوز ناز پی غمزه گم نداند کرد ادای پرده گشایی که داشتی داری جهانیان ز تو برگشته اند گر غالب ترا چه باک خدایی که داشتی داری غالب دهلوی