غالب دهلوی
غزل ها
شمارهٔ ۵۹: جیب مرا مدوز که بودش نمانده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جیب مرا مدوز که بودش نمانده است تارش ز هم گسسته و پودش نمانده است سرگرمی خیال تو از ناله باز داشت دل پاره آتشی ست که دودش نمانده است داد از تظلمی که به گوشت نمی رسد آه از توقعی که وجودش نمانده است چون نقطه اختر سیه از سیر باز ماند گویی دگر هبوط و صعودش نمانده است مکتوب ما به تار نگاه تو عقده ای ست کز هیچ رو امید گشودش نمانده است دل را به وعده ستمی می توان فریفت نازی که بر وفای تو بودش نمانده است افتادگی نماز دل ناتوان ماست درد سر قیام و قعودش نمانده است دل جلوه می دهد هنر خود در انجمن رحمی مگر به جان حسودش نمانده است دل در غم تو، مایه به رهزن سپرده ای ست کار از زیان گذشته و سودش نمانده است غالب زبان بریده و آگنده گوش نیست اما دماغ گفت و شنودش نمانده است غالب دهلوی