غالب دهلوی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹: تعالی الله به رحمت شاد کردن بی گناهان را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تعالی الله به رحمت شاد کردن بی گناهان را خجل نپسندد آزرم کرم بی دستگاهان را خوی شرم گنه در پیشگاه رحمت عامت سهیل و زهره افشانده ز سیما روسیاهان را زهی دردت که با یک عالم آشوب جگرخایی دود در دل گدایان را و در سر پادشاهان را به حرفی حلقه در گوش افگنی آزادمردان را به خوابی مغز در شور آوری بالین پناهان را ز شوقت بی قراری آرزو، خارا نهادان را به بزمت لای خواری آبرو، پرویزجاهان را به بزمت شادم اما زین خجالت چون برون آیم؟ که رشکم، در جحیم افگند، خلد آرامگاهان را به دل ها ریختی یکسر شکستن هم ز یزدان دان که لختی بر خم زلف و کله زد، کج کلاهان را بنازم خوبی خونگرم محبوبی که در مستی کند ریش از مکیدن ها زبان عذرخواهان را به می آسایش جان ها بدان ماند که ناگاهان گذر بر چشم افتد، تشنه لب گم کرده راهان را ز جورش داوری بردم به دیوان، لیک زین غافل که سعی رشکم از خاطر برد نامش گواهان را گسست تار و پود پرده ناموس را نازم که دام رغبت نظاره شد رسوانگاهان را نشاط هستی حق دارد از مرگ ایمنم غالب چراغم چون گل آشامد نسیم صبحگاهان را غالب دهلوی