وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۳۸۲: چون کوه غم تاب آورد جسمی بدین فرسودگی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون کوه غم تاب آورد جسمی بدین فرسودگی غم بر نتابد بیش ازین باید تن فرمودگی نی ناله ای نزدیک لب نی گریه ای در دل گره یارب نصیب من مکن اینست اگر آسودگی گفتی به عشق دیگری آلوده ای تهمت مکن حاشا معاذالله کجا عشق من و آلودگی رفت آن سوار تندرو ماند این سگ دنباله دو بشتاب ای پای طلب یارب مبادت سودگی وحشی باقفی