وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۳۰۷: آتش به جگر زان رخ افروخته دارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آتش به جگر زان رخ افروخته دارم وین گریهٔ تلخ از جگرسوخته دارم گفتی تو چه اندوخته ای ز آتش دوری این داغ که بر جان غم اندوخته دارم انداخته ام صید مراد از نظر خویش یعنی صفت باز نظر دوخته دارم در دام غمت تازه فتادم نگهم دار من عادت مرغان نو آموخته دارم وحشی به دل این آتش سوزنده چو فانوس از پرتو آن شمع بر افروخته دارم وحشی باقفی