وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۲۲۵: گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گو حرمت خود، ناصح فرزانه نگه دار خود را ز زبان من دیوانه نگه دار جا در خور او جز صدف دیدهٔ من نیست گو جای خود آن گوهر یکدانه نگه دار زاهد چه کشی اینهمه بر دوش مصلا بردار سبوی من و رندانه نگه دار هر چیز که جز باده بود گو برو از دست در دست همین شیشه و پیمانه نگه دار پروانه بر آتش زند از بهرتو خود را ای شمع تو هم حرمت پروانه نگه دار آن زلف مکن شانه که زنجیر دل ماست بر هم مزن آن سلسله را شانه نگه دار وحشی ز حرم در قدم دوست قدم نه حاجی تو برو خشت و گل خانه نگه دار وحشی باقفی