وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۲۰۲: چرا خود را کسی در دام سد بی نسبت اندازد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چرا خود را کسی در دام سد بی نسبت اندازد رود با یک جهان نا اهل طرح صحبت اندازد حذر از صحبت او باش اگر خود یک نفس باشد که گر خود پادشاهی کثرت اندر حرمت اندازد نگه دار آب و رنگ خویش ای یاقوت پر قیمت که بی آبی و بی رنگی خلل در قیمت اندازد چو باشد باده در خم تلخی و حالی دگر دارد تصرف کردن بادیش از کیفیت اندازد خلاف عقل باشد می نخورده جامه آلود برد خود را کسی در شاهراه تهمت اندازد تو و مارا وداع حسن و عشق اولاست کاین صحبت نه تنها حسن را ، سد عشق را از حالت اندازد مجال گفت و گو تنگ است ، گو وحشی زبان در کش همان به کاین نصیحتها به وقت فرصت اندازد وحشی باقفی