به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجیرالدین بیلقانی

مجیرالدین بیلقانیرباعی هاشمارهٔ ۹: دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت

1200عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت
وین طرفه که درجام می گلگون ریخت
می خواست که خون به خون شوید چشمم
بنگر که بهانه کرد و خون در خون ریخت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸: گل صبحدم از باد برآشفت و بریخت 2شمارهٔ ۹: دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت 3شمارهٔ ۱۰: ساقی ز صراحی می گلگون می ریخت 4شمارهٔ ۱۱: کار دو جهان از دو محمد شد راست 5شمارهٔ ۱۲: ای دل بنشین که یار بر خواهد خاست 6شمارهٔ ۱۳: بر من ز فراقت ار چه بیدادیهاست 7شمارهٔ ۱۴: تن در غم تو همچو زه از کاستی است 8شمارهٔ ۱۵: شاها! تویی آنکه آسمان پایه تست 9شمارهٔ ۱۶: زین بیش مکن ریش که شد کارت سست 10شمارهٔ ۱۷: دوش از چشمم سرشگ گلون ره جست 11شمارهٔ ۱۸: هر کو دل و جان به خدمتت پروردست 12شمارهٔ ۱۹: تا دل به کف تو رایگان افتادست 13شمارهٔ ۲۰: زان پیش که دل داد جوانی دادست 14شمارهٔ ۲۱: امشب بر من زمانه شاد آوردست 15شمارهٔ ۲۲: از باده درد ناز ساقی بترست 16شمارهٔ ۲۳: چون دید بتم که کار من بر خطرست 17شمارهٔ ۲۴: هر کو ز ملوک عصر بیگانه نشست 18شمارهٔ ۲۵: شبها که من از وصل تو بودم سرمست 19شمارهٔ ۲۶: زان طیره نیم کان بت آزار پرست 20شمارهٔ ۲۷: درد توام ای عهد شکن در جانست 21شمارهٔ ۲۸: در کوی غم تو صبر بی فرمانست 22شمارهٔ ۲۹: شاهی که سعادت و ظفر رهبر اوست 23شمارهٔ ۳۰: عهدیست که جام می ندیدم بر دست 24شمارهٔ ۳۱: زان روز که چشم من به رویت نگریست 25شمارهٔ ۳۲: ای دیده نگویی که ترا با دل چیست 26شمارهٔ ۳۳: ای موی سپید هیچ آزرمت نیست؟27شمارهٔ ۳۴: چون در دل من تویی دروغم خوش نیست 28شمارهٔ ۳۵: چون دلم که زلف یارم خم داشت 29شمارهٔ ۳۶: هر زخم جفایی که فلک پنهان داشت 30شمارهٔ ۳۷: با من غمت ای فقاعی حور سرشت 31شمارهٔ ۳۸: دل در غم تو نقش امان جست و نیافت 32شمارهٔ ۳۹: بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت 33شمارهٔ ۴۰: آنرا که بد امید وصال از چشمت 34شمارهٔ ۴۱: دل بر سر کوی تست سرمست غمت 35شمارهٔ ۴۲: ای کم زده خورشید فلک از رایت 36شمارهٔ ۴۳: گندانی را کز آفتابه ش نم زاد 37شمارهٔ ۴۴: پیروزه آسمان نگینم زیبد 38شمارهٔ ۴۵: با من چو شبی به وصل در پیوندد 39شمارهٔ ۴۶: گر یار به خون تو کمر در بندد 40شمارهٔ ۴۷: گندانی را که گند بدعت دارد 41شمارهٔ ۴۸: دهر ار چه غم نامتناهی دارد 42شمارهٔ ۴۹: گل از رخ گلرنگ تو تشویر خورد 43شمارهٔ ۵۰: از روی خرد شعر ترا ای سره مرد 44شمارهٔ ۵۱: دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد 45شمارهٔ ۵۲: چون طبع تو با یار جفا می ورزد 46شمارهٔ ۵۳: چون لشکر عارضه به بد رای تو زد 47شمارهٔ ۵۴: دریاب دلی را که به داغت سوزد 48شمارهٔ ۵۵: هر دم به تو خصمی دگرم برخیزد 49شمارهٔ ۵۶: گفتم ز سپاهان مدد جان خیزد 50شمارهٔ ۵۷: بر عمر دراز شه علامت باشد 51شمارهٔ ۵۸: شکرست که جان لطف بر جای بماند 52شمارهٔ ۵۹: با من ز تو یادگار جز درد نماند 53شمارهٔ ۶۰: از لشکر صبرم علمی بیش نماند 54شمارهٔ ۶۱: دل با تو برفت هیچ منزل که نماند 55شمارهٔ ۶۲: ای دوست مخور خون غم اندوزی چند 56شمارهٔ ۶۳: با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟57شمارهٔ ۶۴: بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند 58شمارهٔ ۶۵: دست تو به جود طعنه در میخ زند 59شمارهٔ ۶۶: یارم سر سرو سایه ور می شکند 60شمارهٔ ۶۷: بر تیغ تو شاه روم سر عرضه کند 61شمارهٔ ۶۸: در کوی توام سینه پر سوز افگند 62شمارهٔ ۶۹: بر درگه وصل یار سرهنگانند 63شمارهٔ ۷۰: هر کو شرف خدمت تو بگزیند 64شمارهٔ ۷۱: لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود 65شمارهٔ ۷۲: مگذار که سودم به زیان در برود 66شمارهٔ ۷۳: دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود 67شمارهٔ ۷۴: ابر آمد کز جود سرافراز شود 68شمارهٔ ۷۵: تن کیست که با وصل تو دمساز شود 69شمارهٔ ۷۶: یارم چو گه خشم کم آزرم شود 70شمارهٔ ۷۷: هر کو به جهان غمخور زلف تو شود 71شمارهٔ ۷۸: وقت است که حسن تو وبال تو شود 72شمارهٔ ۷۹: دل گر چه همه ساله جمالت خواهد 73شمارهٔ ۸۰: بلبل به سحر دو دیده پر خون آید 74شمارهٔ ۸۱: دوران فلک چون تو شهی ننماید 75شمارهٔ ۸۲: بنمای رخ ار کام منت می باید 76شمارهٔ ۸۳: خورشید رخت شبی که وصل آراید 77شمارهٔ ۸۴: ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید 78شمارهٔ ۸۵: چون حق مروت و کرم نگزارید 79شمارهٔ ۸۶: چون کار من از شهاب بر چرخ رسید 80شمارهٔ ۸۷: برخاست دلم تا دگری بگزیند 81شمارهٔ ۸۸: آن دل که ز غم خون شد اگر به بیند 82شمارهٔ ۸۹: یاد تو چو جان در دل من بنشیند 83شمارهٔ ۹۰: ای دل طمع از جفاپرستی بردار 84شمارهٔ ۹۱: جانم به سر زلف مشوش بگذار 85شمارهٔ ۹۲: ای از غم هجران تو ای طرفه نگار 86شمارهٔ ۹۳: یارم سخن عشوه نهاد اندر بار 87شمارهٔ ۹۴: یک تیر جفا نماند کان زیبا یار 88شمارهٔ ۹۵: با من چو گل ار شبی بپیوندد یار 89شمارهٔ ۹۶: ای دل ز ره دراز می آید یار 90شمارهٔ ۹۷: گر دیده بدی روی ترا یوسف مصر 91شمارهٔ ۹۸: من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر 92شمارهٔ ۹۹: چون لطف سماع هست جامی کم گیر 93شمارهٔ ۱۰۰: با یار جفا جوی پس از هجر دراز 94شمارهٔ ۱۰۱: بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل 95شمارهٔ ۱۰۲: یک دست به مصحف و دگر دست به جام 96شمارهٔ ۱۰۳: دی از می عشق مست برخاسته ام 97شمارهٔ ۱۰۴: ای چرخ به زیر پای تو پست شدم 98شمارهٔ ۱۰۵: گفتم که مگر داد بزرگی دادم؟99شمارهٔ ۱۰۶: گفتم که به مهر یار دل بسپردم 100شمارهٔ ۱۰۷: گفتم ز دم سرد رهان یک بارم 101شمارهٔ ۱۰۸: چون عود اگر چه تن بلاکش دارم 102شمارهٔ ۱۰۹: از چشم خود ابر را خجل می دارم 103شمارهٔ ۱۱۰: دل بر تو فشانم ار بسوزی جگرم 104شمارهٔ ۱۱۱: تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم 105شمارهٔ ۱۱۲: چون در شب هجر تو فرو شد روزم 106شمارهٔ ۱۱۳: گفتم به مراعات دل و تن برسم 107شمارهٔ ۱۱۴: تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟108شمارهٔ ۱۱۵: ماییم درین زمانه سر دفتر غم 109شمارهٔ ۱۱۶: جان خواست ز من دوش بت دلگسلم 110شمارهٔ ۱۱۷: پیوسته ز روزگار دشمن کامم 111شمارهٔ ۱۱۸: روزی که سراپرده بر افلاک زنم 112شمارهٔ ۱۱۹: در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم 113شمارهٔ ۱۲۰: با دل گفتم کای دل پرفن! چکنم؟114شمارهٔ ۱۲۱: چندانکه به کار خود فرو می بینم 115شمارهٔ ۱۲۲: هر عذر که با یار بداندیش نهم 116شمارهٔ ۱۲۳: چون غنچه اگر بند دهان بگشایم 117شمارهٔ ۱۲۴: گر معتکف در وثاق تو نیم 118شمارهٔ ۱۲۵: ای دیده اقبال به رویت نگران 119شمارهٔ ۱۲۶: مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان 120شمارهٔ ۱۲۷: زان زر هوسی که خیزد از کان سخن 121شمارهٔ ۱۲۸: آن عاقل دوست همچو ابله دشمن 122شمارهٔ ۱۲۹: تقویم نو ای معجز طبع تو سخن!123شمارهٔ ۱۳۰: صد طعنه ز هر گدای می خوردم من 124شمارهٔ ۱۳۱: آساید اگر شوی تو همخوابه من 125شمارهٔ ۱۳۲: کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو!126شمارهٔ ۱۳۳: ای گشته زیان مملکت سود از تو!127شمارهٔ ۱۳۴: هر تخم که کاشتم نیامد به درو 128شمارهٔ ۱۳۵: چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو 129شمارهٔ ۱۳۶: وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟130شمارهٔ ۱۳۷: ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای 131شمارهٔ ۱۳۸: ای برده دلم به صد هزار استادی!132شمارهٔ ۱۳۹: صد عشوه نغز و دلستان آوردی 133شمارهٔ ۱۴۰: با دل گفتم چو دلبری بگزیدی 134شمارهٔ ۱۴۱: ای موی سپید! اگر شبی با یاری 135شمارهٔ ۱۴۲: ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی 136شمارهٔ ۱۴۳: زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی 137شمارهٔ ۱۴۴: هر شب صنما! که رای زی خنده کنی 138شمارهٔ ۱۴۵: یک دم به وصال با رهی ناسایی 139شمارهٔ ۱۴۶: آنکس که به چهره بوستانیست تویی 140شمارهٔ ۱۴۷: در معرکه شیر آتش انگیز تویی 141شمارهٔ ۱۴۸: دل گفت مرا که آن بت از دلجویی 142شمارهٔ ۱۴۹: ای غم! تو فراق من گزینی گویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ