به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجیرالدین بیلقانی

مجیرالدین بیلقانیرباعی هاشمارهٔ ۴: اکنون که شد از دست من . . .

1170عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اکنون که شد از دست من . . .
وصل تو که جان من بدو یافت طرب
جان من و تیمار فراقت همه روز
دست من و دامان خیالت همه شب

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳: آن دل که همیشه در طرب داشت شتاب 2شمارهٔ ۴: اکنون که شد از دست من . . .3شمارهٔ ۵: مه مژده دهد به عمر جاوید امشب 4شمارهٔ ۶: در بزم تو گل با می سوری در ساخت 5شمارهٔ ۷: مرا اندیشه ات خون در جگر سوخت 6شمارهٔ ۸: گل صبحدم از باد برآشفت و بریخت 7شمارهٔ ۹: دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت 8شمارهٔ ۱۰: ساقی ز صراحی می گلگون می ریخت 9شمارهٔ ۱۱: کار دو جهان از دو محمد شد راست 10شمارهٔ ۱۲: ای دل بنشین که یار بر خواهد خاست 11شمارهٔ ۱۳: بر من ز فراقت ار چه بیدادیهاست 12شمارهٔ ۱۴: تن در غم تو همچو زه از کاستی است 13شمارهٔ ۱۵: شاها! تویی آنکه آسمان پایه تست 14شمارهٔ ۱۶: زین بیش مکن ریش که شد کارت سست 15شمارهٔ ۱۷: دوش از چشمم سرشگ گلون ره جست 16شمارهٔ ۱۸: هر کو دل و جان به خدمتت پروردست 17شمارهٔ ۱۹: تا دل به کف تو رایگان افتادست 18شمارهٔ ۲۰: زان پیش که دل داد جوانی دادست 19شمارهٔ ۲۱: امشب بر من زمانه شاد آوردست 20شمارهٔ ۲۲: از باده درد ناز ساقی بترست 21شمارهٔ ۲۳: چون دید بتم که کار من بر خطرست 22شمارهٔ ۲۴: هر کو ز ملوک عصر بیگانه نشست 23شمارهٔ ۲۵: شبها که من از وصل تو بودم سرمست 24شمارهٔ ۲۶: زان طیره نیم کان بت آزار پرست 25شمارهٔ ۲۷: درد توام ای عهد شکن در جانست 26شمارهٔ ۲۸: در کوی غم تو صبر بی فرمانست 27شمارهٔ ۲۹: شاهی که سعادت و ظفر رهبر اوست 28شمارهٔ ۳۰: عهدیست که جام می ندیدم بر دست 29شمارهٔ ۳۱: زان روز که چشم من به رویت نگریست 30شمارهٔ ۳۲: ای دیده نگویی که ترا با دل چیست 31شمارهٔ ۳۳: ای موی سپید هیچ آزرمت نیست؟32شمارهٔ ۳۴: چون در دل من تویی دروغم خوش نیست 33شمارهٔ ۳۵: چون دلم که زلف یارم خم داشت 34شمارهٔ ۳۶: هر زخم جفایی که فلک پنهان داشت 35شمارهٔ ۳۷: با من غمت ای فقاعی حور سرشت 36شمارهٔ ۳۸: دل در غم تو نقش امان جست و نیافت 37شمارهٔ ۳۹: بس دل که ز عشق تو سر خویش گرفت 38شمارهٔ ۴۰: آنرا که بد امید وصال از چشمت 39شمارهٔ ۴۱: دل بر سر کوی تست سرمست غمت 40شمارهٔ ۴۲: ای کم زده خورشید فلک از رایت 41شمارهٔ ۴۳: گندانی را کز آفتابه ش نم زاد 42شمارهٔ ۴۴: پیروزه آسمان نگینم زیبد 43شمارهٔ ۴۵: با من چو شبی به وصل در پیوندد 44شمارهٔ ۴۶: گر یار به خون تو کمر در بندد 45شمارهٔ ۴۷: گندانی را که گند بدعت دارد 46شمارهٔ ۴۸: دهر ار چه غم نامتناهی دارد 47شمارهٔ ۴۹: گل از رخ گلرنگ تو تشویر خورد 48شمارهٔ ۵۰: از روی خرد شعر ترا ای سره مرد 49شمارهٔ ۵۱: دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد 50شمارهٔ ۵۲: چون طبع تو با یار جفا می ورزد 51شمارهٔ ۵۳: چون لشکر عارضه به بد رای تو زد 52شمارهٔ ۵۴: دریاب دلی را که به داغت سوزد 53شمارهٔ ۵۵: هر دم به تو خصمی دگرم برخیزد 54شمارهٔ ۵۶: گفتم ز سپاهان مدد جان خیزد 55شمارهٔ ۵۷: بر عمر دراز شه علامت باشد 56شمارهٔ ۵۸: شکرست که جان لطف بر جای بماند 57شمارهٔ ۵۹: با من ز تو یادگار جز درد نماند 58شمارهٔ ۶۰: از لشکر صبرم علمی بیش نماند 59شمارهٔ ۶۱: دل با تو برفت هیچ منزل که نماند 60شمارهٔ ۶۲: ای دوست مخور خون غم اندوزی چند 61شمارهٔ ۶۳: با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟62شمارهٔ ۶۴: بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند 63شمارهٔ ۶۵: دست تو به جود طعنه در میخ زند 64شمارهٔ ۶۶: یارم سر سرو سایه ور می شکند 65شمارهٔ ۶۷: بر تیغ تو شاه روم سر عرضه کند 66شمارهٔ ۶۸: در کوی توام سینه پر سوز افگند 67شمارهٔ ۶۹: بر درگه وصل یار سرهنگانند 68شمارهٔ ۷۰: هر کو شرف خدمت تو بگزیند 69شمارهٔ ۷۱: لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود 70شمارهٔ ۷۲: مگذار که سودم به زیان در برود 71شمارهٔ ۷۳: دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود 72شمارهٔ ۷۴: ابر آمد کز جود سرافراز شود 73شمارهٔ ۷۵: تن کیست که با وصل تو دمساز شود 74شمارهٔ ۷۶: یارم چو گه خشم کم آزرم شود 75شمارهٔ ۷۷: هر کو به جهان غمخور زلف تو شود 76شمارهٔ ۷۸: وقت است که حسن تو وبال تو شود 77شمارهٔ ۷۹: دل گر چه همه ساله جمالت خواهد 78شمارهٔ ۸۰: بلبل به سحر دو دیده پر خون آید 79شمارهٔ ۸۱: دوران فلک چون تو شهی ننماید 80شمارهٔ ۸۲: بنمای رخ ار کام منت می باید 81شمارهٔ ۸۳: خورشید رخت شبی که وصل آراید 82شمارهٔ ۸۴: ای صبر نگفتی چو غمی پیش آید 83شمارهٔ ۸۵: چون حق مروت و کرم نگزارید 84شمارهٔ ۸۶: چون کار من از شهاب بر چرخ رسید 85شمارهٔ ۸۷: برخاست دلم تا دگری بگزیند 86شمارهٔ ۸۸: آن دل که ز غم خون شد اگر به بیند 87شمارهٔ ۸۹: یاد تو چو جان در دل من بنشیند 88شمارهٔ ۹۰: ای دل طمع از جفاپرستی بردار 89شمارهٔ ۹۱: جانم به سر زلف مشوش بگذار 90شمارهٔ ۹۲: ای از غم هجران تو ای طرفه نگار 91شمارهٔ ۹۳: یارم سخن عشوه نهاد اندر بار 92شمارهٔ ۹۴: یک تیر جفا نماند کان زیبا یار 93شمارهٔ ۹۵: با من چو گل ار شبی بپیوندد یار 94شمارهٔ ۹۶: ای دل ز ره دراز می آید یار 95شمارهٔ ۹۷: گر دیده بدی روی ترا یوسف مصر 96شمارهٔ ۹۸: من دوش به یار گفتم ای تنگ شکر 97شمارهٔ ۹۹: چون لطف سماع هست جامی کم گیر 98شمارهٔ ۱۰۰: با یار جفا جوی پس از هجر دراز 99شمارهٔ ۱۰۱: بی زلف تو شد چشم من از ابر خجل 100شمارهٔ ۱۰۲: یک دست به مصحف و دگر دست به جام 101شمارهٔ ۱۰۳: دی از می عشق مست برخاسته ام 102شمارهٔ ۱۰۴: ای چرخ به زیر پای تو پست شدم 103شمارهٔ ۱۰۵: گفتم که مگر داد بزرگی دادم؟104شمارهٔ ۱۰۶: گفتم که به مهر یار دل بسپردم 105شمارهٔ ۱۰۷: گفتم ز دم سرد رهان یک بارم 106شمارهٔ ۱۰۸: چون عود اگر چه تن بلاکش دارم 107شمارهٔ ۱۰۹: از چشم خود ابر را خجل می دارم 108شمارهٔ ۱۱۰: دل بر تو فشانم ار بسوزی جگرم 109شمارهٔ ۱۱۱: تا کی غم وصل تو پر آوازه خورم 110شمارهٔ ۱۱۲: چون در شب هجر تو فرو شد روزم 111شمارهٔ ۱۱۳: گفتم به مراعات دل و تن برسم 112شمارهٔ ۱۱۴: تن کو که بدو ناز و دلال تو کشم؟113شمارهٔ ۱۱۵: ماییم درین زمانه سر دفتر غم 114شمارهٔ ۱۱۶: جان خواست ز من دوش بت دلگسلم 115شمارهٔ ۱۱۷: پیوسته ز روزگار دشمن کامم 116شمارهٔ ۱۱۸: روزی که سراپرده بر افلاک زنم 117شمارهٔ ۱۱۹: در شیوه عشق بیش ازین کم نزنم 118شمارهٔ ۱۲۰: با دل گفتم کای دل پرفن! چکنم؟119شمارهٔ ۱۲۱: چندانکه به کار خود فرو می بینم 120شمارهٔ ۱۲۲: هر عذر که با یار بداندیش نهم 121شمارهٔ ۱۲۳: چون غنچه اگر بند دهان بگشایم 122شمارهٔ ۱۲۴: گر معتکف در وثاق تو نیم 123شمارهٔ ۱۲۵: ای دیده اقبال به رویت نگران 124شمارهٔ ۱۲۶: مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان 125شمارهٔ ۱۲۷: زان زر هوسی که خیزد از کان سخن 126شمارهٔ ۱۲۸: آن عاقل دوست همچو ابله دشمن 127شمارهٔ ۱۲۹: تقویم نو ای معجز طبع تو سخن!128شمارهٔ ۱۳۰: صد طعنه ز هر گدای می خوردم من 129شمارهٔ ۱۳۱: آساید اگر شوی تو همخوابه من 130شمارهٔ ۱۳۲: کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو!131شمارهٔ ۱۳۳: ای گشته زیان مملکت سود از تو!132شمارهٔ ۱۳۴: هر تخم که کاشتم نیامد به درو 133شمارهٔ ۱۳۵: چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو 134شمارهٔ ۱۳۶: وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟135شمارهٔ ۱۳۷: ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای 136شمارهٔ ۱۳۸: ای برده دلم به صد هزار استادی!137شمارهٔ ۱۳۹: صد عشوه نغز و دلستان آوردی 138شمارهٔ ۱۴۰: با دل گفتم چو دلبری بگزیدی 139شمارهٔ ۱۴۱: ای موی سپید! اگر شبی با یاری 140شمارهٔ ۱۴۲: ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی 141شمارهٔ ۱۴۳: زان دل ز من ای سرو سهی! نستانی 142شمارهٔ ۱۴۴: هر شب صنما! که رای زی خنده کنی 143شمارهٔ ۱۴۵: یک دم به وصال با رهی ناسایی 144شمارهٔ ۱۴۶: آنکس که به چهره بوستانیست تویی 145شمارهٔ ۱۴۷: در معرکه شیر آتش انگیز تویی 146شمارهٔ ۱۴۸: دل گفت مرا که آن بت از دلجویی 147شمارهٔ ۱۴۹: ای غم! تو فراق من گزینی گویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ