کتابخانه دیجیتال

خاقانی شروانی

خاقانی شروانیدیوان اشعار | خاقانیرباعیات

442

رباعی شماره ۱: بی زحمت تو با تو وصالی است مرا
رباعی شماره ۲: غم کرد ریاض جان مه و سال مرا
رباعی شماره ۳: دل خاص تو و من تن تنها اینجا
رباعی شماره ۴: ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا
رباعی شماره ۵: عشق تو بکشت عالم و عامی را
رباعی شماره ۶: می‌ساخت چو صبح لاله‌گون رنگ هوا
رباعی شماره ۷: عیسی لب و آفتاب روئی پسرا
رباعی شماره ۸: ای تیر هنر صهیل و برجیس لقا
رباعی شماره ۹: پذرفت سه بوس از لب شیرین ما را
رباعی شماره ۱۰: ای دوست اگر صاحب فقری و فنا
رباعی شماره ۱۱: از من شب هجر می‌بپرسید حباب
رباعی شماره ۱۲: سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب
رباعی شماره ۱۳: بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب
رباعی شماره ۱۴: بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب
رباعی شماره ۱۵: ای تیغ تو آب روشن و آتش ناب
رباعی شماره ۱۶: خاقانی را ز بس که بوسید آن لب
رباعی شماره ۱۷: طوطی دم دینار نشان است آن لب
رباعی شماره ۱۸: گر من به وفای عشق آن حور نسب
رباعی شماره ۱۹: از عشق بهار و بلبل و جام طرب
رباعی شماره ۲۰: آمد به چمن مرغ صراحی به شغب
رباعی شماره ۲۱: خاقانی اگرچه در سخن مردوش است
رباعی شماره ۲۲: خاقانی اگر ز راحتت رنگی نیست
رباعی شماره ۲۳: گم شد دل خاقانی و جان بر دو یکی است
رباعی شماره ۲۴: آب جگرم به آتش غم برخاست
رباعی شماره ۲۵: خاقانی اگر نقش دلت داغ یکی است
رباعی شماره ۲۶: ای گوهر گم بوده کجا جوئیمت
رباعی شماره ۲۷: کس از رخ چون ماه تو بر برنگرفت
رباعی شماره ۲۸: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست
رباعی شماره ۲۹: خاقانی از آن ریزش همت که توراست
رباعی شماره ۳۰: کرمی که چو زاهدان خورد برگ درخت
رباعی شماره ۳۱: چه آتش و چه خیانت از روی صفات
رباعی شماره ۳۲: از فیض خیالت چمن سینه شکفت
رباعی شماره ۳۳: گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست
رباعی شماره ۳۴: زنار خطی عید مسیحا رویت
رباعی شماره ۳۵: در غصه مرا جمله جوانی بگذشت
رباعی شماره ۳۶: در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است
رباعی شماره ۳۷: گردون حشمی ز پایهٔ زفعت اوست
رباعی شماره ۳۸: مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست
رباعی شماره ۳۹: از هر نظری بولهبی در پیش است
رباعی شماره ۴۰: مسکین تن شمع از دل ناپاک بسوخت
رباعی شماره ۴۱: خاقانی را دل تف از درد بسوخت
رباعی شماره ۴۲: خاکی دلم ای بت ز نهان بازفرست
رباعی شماره ۴۳: داغم به دل از دو گوهر نایاب است
رباعی شماره ۴۴: بر جان من از بار بلا چیست که نیست
رباعی شماره ۴۵: گر سایهٔ من گران بود در نظرت
رباعی شماره ۴۶: سلطان ز در قونیه فرمان رانده است
رباعی شماره ۴۷: بینی کله شاه که مه قوقهٔ اوست
رباعی شماره ۴۸: چون سقف تو سایه نکند قاعده چیست
رباعی شماره ۴۹: خاقانی را شکسته دیدی به درست
رباعی شماره ۵۰: نونو دلم از درد کهن ایمن نیست
رباعی شماره ۵۱: صبح شب برنائی من بوالعجب است
رباعی شماره ۵۲: خاقانی اگر خرد سر ترا یار است
رباعی شماره ۵۳: ملاح که بهر ماه من مهد آراست
رباعی شماره ۵۴: تندی کنی و خیره کشیت آئین است
رباعی شماره ۵۵: آن دل که ز دیده اشک خون راند رفت
رباعی شماره ۵۶: در پیش رخ تو ماه را تاب کجاست
رباعی شماره ۵۷: مرغی که نوای درد راند عشق است
رباعی شماره ۵۸: عشق آمد و عقل رفت و منزل بگذاشت
رباعی شماره ۵۹: با یار سر انداختنم سود نداشت
رباعی شماره ۶۰: از عشق لب تو بیش تیمارم نیست
رباعی شماره ۶۱: گرچه صنما همدم عیسی است دمت
رباعی شماره ۶۲: از خوی تو خسته‌ایم و از هجرانت
رباعی شماره ۶۳: ناوک زن سینه‌ها شود مژگانت
رباعی شماره ۶۴: تشویر بتان از رخ رخشان تو خاست
رباعی شماره ۶۵: تب کرد اثر در گل عنبر بارت
رباعی شماره ۶۶: خاقانی را گلی به چنگ افتاده است
رباعی شماره ۶۷: در بخشش حسن آن رخ و زلفی که توراست
رباعی شماره ۶۸: چون سوی تو نامه‌ای نویسم ز نخست
رباعی شماره ۶۹: نور رخ تو طلسم خورشید شکست
رباعی شماره ۷۰: آن ماه دو هفته کرده عمدا هر هفت
رباعی شماره ۷۱: عشقی که ز من دود برآورد این است
رباعی شماره ۷۲: از کوههٔ چرخ مملکت مه در گشت
رباعی شماره ۷۳: تب داشته‌ام دو هفته ای ماه دو هفت
رباعی شماره ۷۴: از دست غم انفصال می‌جویی، نیست
رباعی شماره ۷۵: آفاق به پای آه ما فرسنگی است
رباعی شماره ۷۶: بپذیر دلی را که پراکندهٔ توست
رباعی شماره ۷۷: خاقانی اگرچه عقل دست خوش توست
رباعی شماره ۷۸: آن غصه که او تکیه‌گه سلطان است
رباعی شماره ۷۹: رخسار تو را که ماه و گل بندهٔ اوست
رباعی شماره ۸۰: شب چون حلی ستاره درهم پیوست
رباعی شماره ۸۱: آن نرگس مخمور تو گلگون چون است
رباعی شماره ۸۲: خاقانی اسیر یار زرگر نسب است
رباعی شماره ۸۳: تا یار عنان به باد و کشتی داده است
رباعی شماره ۸۴: از غدر فلک طعن خسان صعب‌تر است
رباعی شماره ۸۵: خاقانی از آن شاه بتان طمع گسست
رباعی شماره ۸۶: غم بر دل خاقانی ترسان بنشست
رباعی شماره ۸۷: آن بت که ز عشق او سرم پر سود است
رباعی شماره ۸۸: آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است
رباعی شماره ۸۹: ای صید شده مرغ دلم در دامت
رباعی شماره ۹۰: غار سپید است پناهی دهدت
رباعی شماره ۹۱: قالب نقش بندی لاهوت است
رباعی شماره ۹۲: دانی ز جهان چه طرف بربستم هیچ
رباعی شماره ۹۳: هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ
رباعی شماره ۹۴: خاقانی اساس عمر غم خواهد بود
رباعی شماره ۹۵: استاد علی خمره به جوئی دارد
رباعی شماره ۹۶: هر روز فلک کین من از سر گیرد
رباعی شماره ۹۷: خاقانی وام غم نتوزد چه کند
رباعی شماره ۹۸: خاقانی را جور فلک یاد آید
رباعی شماره ۹۹: خاقانی را که آسمان بستاید
رباعی شماره ۱۰۰: چون قهر الهی امتحان تو کند
رباعی شماره ۱۰۱: درویش که اخلاق الهی دارد
رباعی شماره ۱۰۲: این چرخ بدآئین نه نکو می‌گردد
رباعی شماره ۱۰۳: روزی فلکم بخت اگر بازآرد
رباعی شماره ۱۰۴: خواهند جماعتی که تزویر کنند
رباعی شماره ۱۰۵: والا ملکی که داد سلطانی داد
رباعی شماره ۱۰۶: تا در لب تو شهد سخنور باشد
رباعی شماره ۱۰۷: خواهی شرفت هردمی اعلا باشد
رباعی شماره ۱۰۸: معشوق ز لب آب حیات انگیزد
رباعی شماره ۱۰۹: در مسلخ عشق جز نکو را نکشند
رباعی شماره ۱۱۰: این رافضیان که امت شیطانند
رباعی شماره ۱۱۱: پیغام غمت سوی دلم می‌آید
رباعی شماره ۱۱۲: خواهی شرف مردم دانا باشد
رباعی شماره ۱۱۳: توفیق رفیق اهل تصدیق شود
رباعی شماره ۱۱۴: این بند که بر دلم کنون افکندند
رباعی شماره ۱۱۵: آنجا که قضا رهزن حال تو شود
رباعی شماره ۱۱۶: درد سر مردم همه از سر خیزد
رباعی شماره ۱۱۷: ساقی رخ من رنگ نمی‌گرداند
رباعی شماره ۱۱۸: هرگز لبم از ذکر تو خاموش نشد
رباعی شماره ۱۱۹: ای صاحب رای کامل و بخت بلند
رباعی شماره ۱۲۰: کو آنکه به پرهیز و به توفیق و سداد
رباعی شماره ۱۲۱: دردی است مرا به دل دوایم بکنید
رباعی شماره ۱۲۲: دیدی که نسیم نوبهاری بوزید
رباعی شماره ۱۲۳: کس همچو من غریب بی‌یار مباد
رباعی شماره ۱۲۴: دریاب که دل برفت و تن هم بنماند
رباعی شماره ۱۲۵: آن تن که حساب وصل می‌راند نماند
رباعی شماره ۱۲۶: هرچند که از خسان جهان سیر آمد
رباعی شماره ۱۲۷: جانان شد و دل به دست هجرانم داد
رباعی شماره ۱۲۸: تا عشق به پروانه درآموخته‌اند
رباعی شماره ۱۲۹: در راه تو گوشم از خبر باز افتاد
رباعی شماره ۱۳۰: هرکس که ز ارباب عبادت باشد
رباعی شماره ۱۳۱: لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد
رباعی شماره ۱۳۲: در باغچهٔ عمر من غم پرورد
رباعی شماره ۱۳۳: چون درد تو بر دلم شبیخون آورد
رباعی شماره ۱۳۴: بخت ار به تو راه دادنم نتواند
رباعی شماره ۱۳۵: بخت ار به مراد با توام بنشاند
رباعی شماره ۱۳۶: روزی فلکم بخت بد ار باز آرد
رباعی شماره ۱۳۷: معشوقه ز لب آب حیات انگیزد
رباعی شماره ۱۳۸: زلف تو بنفشه ار غلامی فرمود
رباعی شماره ۱۳۹: چون نامهٔ تو نزد من آمد شب بود
رباعی شماره ۱۴۰: خاقانی از آن کام که یارت ندهد
رباعی شماره ۱۴۱: امشب نه به کام روزگار است آن مرد
رباعی شماره ۱۴۲: در باغ شعیب و خضر و موسی نگرید
رباعی شماره ۱۴۳: گر بد دارد و گر نکو او داند
رباعی شماره ۱۴۴: گردی لبت از لبم به بوسی آزرد
رباعی شماره ۱۴۵: دندان من ار دوش لبت رنجان کرد
رباعی شماره ۱۴۶: رخسار تو را که ماه و گل بنده بود
رباعی شماره ۱۴۷: غم شحنهٔ عشق است و بلا انگیزد
رباعی شماره ۱۴۸: صد باره وجود را فرو ریخته‌اند
رباعی شماره ۱۴۹: آهو بودی پلنگ ب دساز مگرد
رباعی شماره ۱۵۰: ای کشته مرا لعل تو مانند بسد
رباعی شماره ۱۵۱: خاقانی امید بر تو بیشی نکند
رباعی شماره ۱۵۲: تا چشم رهی چشم تو را چشمک داد
رباعی شماره ۱۵۳: دری که شب افروزتر از اختر بود
رباعی شماره ۱۵۴: خاقانی را جور فلک یاد آید
رباعی شماره ۱۵۵: رخسارهٔ عاشقان مزعفر باید
رباعی شماره ۱۵۶: دلها همه در خدمت ابروی تو اند
رباعی شماره ۱۵۷: تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد
رباعی شماره ۱۵۸: چون زاغ سر زلف تو پرواز کند
رباعی شماره ۱۵۹: ای از دل دردناک خاقانی شاد
رباعی شماره ۱۶۰: ای بت علم سیه ز شب صبح ربود
رباعی شماره ۱۶۱: خاقانی هر شبت شبستان نرسد
رباعی شماره ۱۶۲: آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد
رباعی شماره ۱۶۳: چون رایت حسن تو بر افلاک زنند
رباعی شماره ۱۶۴: خاقانی ازین خانه و خوان غدار
رباعی شماره ۱۶۵: چرخ استر توسن جل سبز اندر بر
رباعی شماره ۱۶۶: خاقانی را آنکه بود سلطان هنر
رباعی شماره ۱۶۷: خاقانی اگر یار نماید رخسار
رباعی شماره ۱۶۸: خاقانی را ذم کنی ای دمنهٔ عصر
رباعی شماره ۱۶۹: خاقانی ازین مختصران دست بدار
رباعی شماره ۱۷۰: ای داده تو را دست سپهر و دل دهر
رباعی شماره ۱۷۱: دانی ز چه یک نام حق آمد غفار
رباعی شماره ۱۷۲: دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر
رباعی شماره ۱۷۳: خاکی دل من به آتش آگنده مدار
رباعی شماره ۱۷۴: گفتم به دل ار چو نی ببرندم سر
رباعی شماره ۱۷۵: ای چرخ مهم را ز سفر باز آور
رباعی شماره ۱۷۶: ای نام تو در شهر به خوبی مشهور
رباعی شماره ۱۷۷: هرکس که شود به مال دنیا فیروز
رباعی شماره ۱۷۸: دود تو برون شود ز روزن یک روز
رباعی شماره ۱۷۹: ای چشم تو فتنهٔ فلک را قلوز
رباعی شماره ۱۸۰: ای نیش به دل زین فلک سفله نواز
رباعی شماره ۱۸۱: ای زلف بتم به شب سیاهی ده باز
رباعی شماره ۱۸۲: ای ماه شب است پردهٔ وصل بساز
رباعی شماره ۱۸۳: دل سغبهٔ عشق توست با تن مستیز
رباعی شماره ۱۸۴: آن کعبهٔ دل گرفته رنگ است هنوز
رباعی شماره ۱۸۵: خاقانی رو چو سیر عریان وش باش
رباعی شماره ۱۸۶: در طبع بهیمه سار مردم خو باش
رباعی شماره ۱۸۷: ای گشته به نور معرفت ناظر خویش
رباعی شماره ۱۸۸: او رفت و دلم باز نیامد ز برش
رباعی شماره ۱۸۹: خود را مپسند دل پسند همه باش
رباعی شماره ۱۹۰: خاقانی اگر نه خس نهادی خوش باشv
رباعی شماره ۱۹۱: ماند به بهشت آن رخ گندم گونش
رباعی شماره ۱۹۲: خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش
رباعی شماره ۱۹۳: خاقانی اسیر توست مازار و مکش
رباعی شماره ۱۹۴: ای گشته خجل ز آن رخ گلگون گل و شمع
رباعی شماره ۱۹۵: برداشت فلک به خون خاقانی تیغ
رباعی شماره ۱۹۶: از بخل کسی که می‌کند وعده دروغ
رباعی شماره ۱۹۷: خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ
رباعی شماره ۱۹۸: خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ
رباعی شماره ۱۹۹: از صحبت همدمان این دور خلاف
رباعی شماره ۲۰۰: در عشق تو شد موی زبانم به گزاف
رباعی شماره ۲۰۱: نه خاک توام به آدمی کردهٔ عشق
رباعی شماره ۲۰۲: ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل
رباعی شماره ۲۰۳: زرین چکنم قدح گلین آر ای دل
رباعی شماره ۲۰۴: یارت نکند به مهر تمکین ای دل
رباعی شماره ۲۰۵: از آتش عشق آب دهانم همه سال
رباعی شماره ۲۰۶: بنمود بهار تازه رخسار ای دل
رباعی شماره ۲۰۷: ای بدر همال قدر خورشید جمال
رباعی شماره ۲۰۸: سوزی که در آسمان نگنجد دارم
رباعی شماره ۲۰۹: من میوهٔ خام سایه پرورد نیم
رباعی شماره ۲۱۰: احکام شریعت است چون شارع عام
رباعی شماره ۲۱۱: از کوی تو ای نگار زاری بردیم
رباعی شماره ۲۱۲: کو زهر؟ که نام دوستکانیش نهم
رباعی شماره ۲۱۳: ز آن نوش کند زهره شراب سخنم
رباعی شماره ۲۱۴: در زان لب لعل نوش خوردت چینم
رباعی شماره ۲۱۵: ای پیش تو مهر و ماه و تیر و بهرام
رباعی شماره ۲۱۶: ما ژنده سلب شدیم در خز نخزیم
رباعی شماره ۲۱۷: چون از چشم بتان فسون ساز کنم
رباعی شماره ۲۱۸: از عشق تو کشتهٔ شمشیر شوم
رباعی شماره ۲۱۹: در مدرسه‌ها درس غلط فهمیدیم
رباعی شماره ۲۲۰: اکنون که شب آمدبرود جانانم
رباعی شماره ۲۲۱: افغان که ز دل برای سوز آوردم
رباعی شماره ۲۲۲: خاقانی را ز آن رخ و زلفین به خم
رباعی شماره ۲۲۳: امروز که خورشید سمای سخنم
رباعی شماره ۲۲۴: آن ماه به کشتی در و من در خطرم
رباعی شماره ۲۲۵: آزار کنی و جور فرمائی هم
رباعی شماره ۲۲۶: تو گلبن و من بلبل عشق آرایم
رباعی شماره ۲۲۷: بر فرق من آتش تو فشانی و دلم
رباعی شماره ۲۲۸: مهر تو برون آستان اندازم
رباعی شماره ۲۲۹: سروی است سیاه چرده آن ماه تمام
رباعی شماره ۲۳۰: با آنکه به هیچ جرم رای آوردم
رباعی شماره ۲۳۱: من دست به شاخ مه مثالی زده‌ام
رباعی شماره ۲۳۲: در عشق شکسته بسته دانی چونم
رباعی شماره ۲۳۳: چون پای غم ار ز مجلست بیرونم
رباعی شماره ۲۳۴: بی‌آنکه بدی بجای آن مه کردم
رباعی شماره ۲۳۵: کشتند مرا کز تو پاکنده شوم
رباعی شماره ۲۳۶: دل دل طلبید از پی ره دلجویم
رباعی شماره ۲۳۷: خورشیدی و نیلوفر نازنده منم
رباعی شماره ۲۳۸: نونو غم آن راحت جان من دارم
رباعی شماره ۲۳۹: از حلقهٔ زلف تو سر افکنده‌ترم
رباعی شماره ۲۴۰: چون سایه اگر باز به کنجی تازم
رباعی شماره ۲۴۱: غمخوار توام غمان من من دانم
رباعی شماره ۲۴۲: دیوانهٔ چنبری هلال تو منم
رباعی شماره ۲۴۳: در خواب شوم روی تو تصویر کنم
رباعی شماره ۲۴۴: دود افکن را بگو که بس نالانم
رباعی شماره ۲۴۵: ای کرده تن و جان مرا مسکن غم
رباعی شماره ۲۴۶: روز از پی هجر تو بفرسود دلم
رباعی شماره ۲۴۷: هر روز در آب دیده‌اش می‌یابم
رباعی شماره ۲۴۸: گردون قفسی است سبز پرچشمه چو دام
رباعی شماره ۲۴۹: گر هیچ به بندگیت درخور باشم
رباعی شماره ۲۵۰: گفتی بروم، مرو به غم منشانم
رباعی شماره ۲۵۱: ای سلسلهٔ زلف تو یکسر جنبان
رباعی شماره ۲۵۲: تا بر هدف فلک زدم تیر سخن
رباعی شماره ۲۵۳: خاقانی را که هست سلطان سخن
رباعی شماره ۲۵۴: خاقانی اگر ز خود نهی گام برون
رباعی شماره ۲۵۵: بیداد براین تنگدل آخر بس کن
رباعی شماره ۲۵۶: بس کور دل است این فلک بی‌سر و بن
رباعی شماره ۲۵۷: خاقانی ازین چرخ سیه کاسهٔ دون
رباعی شماره ۲۵۸: ای دوست به ماتم چه نشینی چندین
رباعی شماره ۲۵۹: گاهی که کنی عهد و وفا با یاران
رباعی شماره ۲۶۰: ای دل چو فسرده‌ای غمی پیدا کن
رباعی شماره ۲۶۱: دل خون شد و آتش زده دارم ز درون
رباعی شماره ۲۶۲: تا گشت سر کوی مغان منزل من
رباعی شماره ۲۶۳: در کوی تو خاطری ندیدم محزون
رباعی شماره ۲۶۴: شد باغ ز شمع گل رعنا روشن
رباعی شماره ۲۶۵: تا بشنودم کاهوی شیرافکن من
رباعی شماره ۲۶۶: تا رخت بیفکند به صحرا دل من
رباعی شماره ۲۶۷: خاقانی اگر توئی ز صافی نفسان
رباعی شماره ۲۶۸: ای روی تو محراب دل غمناکان
رباعی شماره ۲۶۹: خاقانی از اول که دمی داشت فزون
رباعی شماره ۲۷۰: مجلس ز می دو ساله گردد روشن
رباعی شماره ۲۷۱: ماها دلم از وصال پر نور بکن
رباعی شماره ۲۷۲: پیداست که سودای تو دارم ز نهان
رباعی شماره ۲۷۳: تیغ از تو و لبیک نهانی از من
رباعی شماره ۲۷۴: گر خاک ز من به اشک خون پالودن
رباعی شماره ۲۷۵: چون زندگی آفت است جانم گم کن
رباعی شماره ۲۷۶: خاقانی اگرچه دارد از درد نهان
رباعی شماره ۲۷۷: امروز به حالی است ز سودا دل من
رباعی شماره ۲۷۸: خاقانی را غم نو و درد کهن
رباعی شماره ۲۷۹: خاقانی اگر کسی جفا دارد خو
رباعی شماره ۲۸۰: خاقانی ازین کوچهٔ بیداد برو
رباعی شماره ۲۸۱: کو آن می دیرسال زودافکن تو
رباعی شماره ۲۸۲: خود را به سفر بیازمودم بی‌تو
رباعی شماره ۲۸۳: ای راحت سینه، سینه رنجور از تو
رباعی شماره ۲۸۴: ای شاه بتان، بتان چون من بندهٔ تو
رباعی شماره ۲۸۵: کردم به قمار دل دو عالم به گرو
رباعی شماره ۲۸۶: ای چشم بد آمده میان من و تو
رباعی شماره ۲۸۷: دل هرچه کند عشق فزون آید از او
رباعی شماره ۲۸۸: تب کرد اثر در رخ و در غبغب تو
رباعی شماره ۲۸۹: کو عمر؟ که داد عیش بستانم از او
رباعی شماره ۲۹۰: صد ساله ره است از طلب من تا تو
رباعی شماره ۲۹۱: هر روز بود تو را جفایی نو نو
رباعی شماره ۲۹۲: چشمم به گل است و مرغ دستان زن تو
رباعی شماره ۲۹۳: گفتی که تو را شوم مدار اندیشه
رباعی شماره ۲۹۴: صبح است شراب صبح پرتو در ده
رباعی شماره ۲۹۵: خاقانی عمر گم شد، آوازش ده
رباعی شماره ۲۹۶: خاقانی را خون دل رز در ده
رباعی شماره ۲۹۷: ای کرده ز نور رای تو دریوزه
رباعی شماره ۲۹۸: خاقانی و روی دل به دیوار سیاه
رباعی شماره ۲۹۹: خواهی که شود دل تو چون آئینه
رباعی شماره ۳۰۰: خاقانی را بی‌قلم کاتب شاه
رباعی شماره ۳۰۱: یاران جهان را همه از که تا مه
رباعی شماره ۳۰۲: دیدم به ره آن مه خود و عید سپاه
رباعی شماره ۳۰۳: در تیرگی حال من روشن به
رباعی شماره ۳۰۴: ای از پری و ماه نکوتر صد ره
رباعی شماره ۳۰۵: دی صبح دمان چو رفت سیاره به راه
رباعی شماره ۳۰۶: گفتم پس از آن روز وصال ای دلخواه
رباعی شماره ۳۰۷: تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه
رباعی شماره ۳۰۸: ای گشته دلم در غم تو صد پاره
رباعی شماره ۳۰۹: ای با تو مرا دوستی سی روزه
رباعی شماره ۳۱۰: تا آتش عشق را برافروخته‌ای
رباعی شماره ۳۱۱: خاقانی اگر به آرزو داری رای
رباعی شماره ۳۱۲: چون مرغ دلت پرید ناگه تو که‌ای؟
رباعی شماره ۳۱۳: بر سر کنم از عشق تو خاک همه کوی
رباعی شماره ۳۱۴: خاقانی اگر در کف همت گروی
رباعی شماره ۳۱۵: یک نیمه ز عمر شد به هر تیماری
رباعی شماره ۳۱۶: نفسم جنب غرامت است ای دلجوی
رباعی شماره ۳۱۷: ای یافته از فضل خدا تمکینی
رباعی شماره ۳۱۸: خاک ار ز رخت نور برد گه گاهی
رباعی شماره ۳۱۹: از کبر مدار در دل خود هوسی
رباعی شماره ۳۲۰: خاقانی اگر پند حکیمان خواندی
رباعی شماره ۳۲۱: چون مجلس عیش سازی استاد علی
رباعی شماره ۳۲۲: تا بود جوانی آتش جان افزای
رباعی شماره ۳۲۳: خاقانی اگر بسیج رفتن داری
رباعی شماره ۳۲۴: ترسا صنمی کز پی هر غم‌خواری
رباعی شماره ۳۲۵: عمرم همه ناکام شد از بیکاری
رباعی شماره ۳۲۶: تا کی به هوس چون سگ تازی تازی
رباعی شماره ۳۲۷: آن سنگ‌دلی و سیم دندان که بدی
رباعی شماره ۳۲۸: خاقانی را طعنه زنی هرگاهی
رباعی شماره ۳۲۹: گر یک دو نفس بدزدم اندر ماهی
رباعی شماره ۳۳۰: از بلبل گل پرست خوش سازتری
رباعی شماره ۳۳۱: من بودم و آن نگار روحانی روی
رباعی شماره ۳۳۲: از گردون بر نتابم این بی‌آبی
رباعی شماره ۳۳۳: از عشق صلیب موی رومی رویی
رباعی شماره ۳۳۴: خاقانی اگر شیوهٔ عشق آغازی
رباعی شماره ۳۳۵: تیمار جهان غصه خوری ارزد؟ نی
رباعی شماره ۳۳۶: گر کشتنیم چنان کش از بهر خدای
رباعی شماره ۳۳۷: هر نیمه شبم تبم مرتب بینی
رباعی شماره ۳۳۸: بیدل نیمی گر به رخت بنگرمی
رباعی شماره ۳۳۹: سیمرغ وصالی ای بت عالی رای
رباعی شماره ۳۴۰: خاک شومی گرنه چنین خون خوریی
رباعی شماره ۳۴۱: خاقانی را همیشه بیغاره زنی
رباعی شماره ۳۴۲: امروز به خشک جان تو مهمان منی
رباعی شماره ۳۴۳: از شهر تو رفت خواهم ای شهرآرای
رباعی شماره ۳۴۴: روزی که سر زلف چو چوگان داری
رباعی شماره ۳۴۵: شب‌های سده زلف مغان‌فش داری
رباعی شماره ۳۴۶: ای زلف بتم عقرب مه جولانی
رباعی شماره ۳۴۷: راهی که در او خنگ فلک لنگ شدی
رباعی شماره ۳۴۸: خاقانی اگر سر زدهٔ یار آیی
رباعی شماره ۳۴۹: در مجلس باده گر مرا یاد کنی
رباعی شماره ۳۵۰: سلطانی و طغرای تو نیکو رویی
رباعی شماره ۳۵۱: گر من نه به دل داغ برافکنده‌امی
رباعی شماره ۳۵۲: دود تو برون شود ز روزن روزی

خاقانی شروانی

آمارگیر وبلاگ