کتابخانه دیجیتال

عطار نیشابوری

عطار نیشابوریمختار نامه | رباعی هاباب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد

433

شماره ۱: بحری كه در آسمان زمین خواهد بود
شماره ۲: آن بحر كه در یگانگی اوست یكی
شماره ۳: گردِ تو درآمده چنین دریایی
شماره ۴: یك روی به صد روی همی باید دید
شماره ۵: راهی كه همه سلوك وی باید كرد
شماره ۶: آخر روزی دلت به درگه برسد
شماره ۷: هر چیز كه هست در دو عالم كم و بیش
شماره ۸: عالم همه گفت و گوی خود میبیند
شماره ۹: پیوسته دلی گرفته از غیرت باد
شماره ۱۰: خود را، سوی خود،‌رهگذری باید كرد
شماره ۱۱: هر جان كه به راه رهنمون مینگرد
شماره ۱۲: یك چیز كه آن نه یك و چیز است آن چیز
شماره ۱۳: چیزی كه دمی نه تو درآنی و نه من
شماره ۱۴: آن ماه كه بر هر دو جهان میتابد
شماره ۱۵: چیزی كه ورای دانش و تمییز است
شماره ۱۶: آن كی آید در اسم، شب خوش بادت
شماره ۱۷: آن بحر كه هر لحظه دگرگون آید
شماره ۱۸: غوّاص در اوّل قدم از فرق كند
شماره ۱۹: جایی كه درو نه شیب ونه بالا بود
شماره ۲۰: آن بحر كه دم به دم فزون میجوشد
شماره ۲۱: بحری كه در او دو كون ناپیدا بود
شماره ۲۲: هر دل كه درین دایرۀ بی سر و پاست
شماره ۲۳: هر جان كه به بحر رهنمون اندوزد
شماره ۲۴: تا نفس پرستی تو را غم بیش است
شماره ۲۵: هر دل كه به بحرِ بینشانی افتاد
شماره ۲۶: آن كل كه بدو جنبش اجزا دیدم
شماره ۲۷: مرغی كه بدید از می این دریا دُرد
شماره ۲۸: هر جان كه بجان نیست گرفتار او را
شماره ۲۹: صد قطره كه یك آب نماید جمله
شماره ۳۰: گه جان، دل خویش، غرق خون مانده دید
شماره ۳۱: آن بحر كه موجش گهر انداز آید
شماره ۳۲: چندان كه تو این بحر گهر خواهی دید
شماره ۳۳: هر جان كه به بحر رهنمون آید زود
شماره ۳۴: معنی چو ز كل به جزو بیرون آید
شماره ۳۵: آن نور كه بیرون و درون میتابد
شماره ۳۶: این عین مكان همان مكان است كه بود
شماره ۳۷: سریست برون زین همه اسرار كه هست
شماره ۳۸: در دریایی كه نه سر و نه پا داشت
شماره ۳۹: كس نیست كه دریا همه او را افتاد
شماره ۴۰: هر چیز كه آن ز نیستی در پیوست
شماره ۴۱: آن روز كه آفتاب انجم میریخت
شماره ۴۲: گاهی ز نو و گه ز كهن میگویند
شماره ۴۳: در عالم جان نه مرد پیداست نه زن
شماره ۴۴: میپرسیدی كه چیست این نقش مجاز
شماره ۴۵: آن سیل كه از قوّت خود جوشان بود
شماره ۴۶: آن سر عجب نه توبدانی ونه من
شماره ۴۷: حل كردن آن نه تو توانی و نه من
شماره ۴۸: در بادیهای كه پا ز سر باید كرد
شماره ۴۹: كاریست ز پیری و جوانی برتر
شماره ۵۰: در بند گرهگشای میباید بود
شماره ۵۱: تخمی كه درو مغز جهان پنهان بود
شماره ۵۲: جانی كه درو تیره و روشن تو بوَد
شماره ۵۳: آن قوم كه دروحدت كل آن دارند
شماره ۵۴: چون نور منوّرِ سُبُل یابی باز
شماره ۵۵: آن راز كه هست در پس صد سرپوش
شماره ۵۶: در حضرت حق، جمله ادب باید بود
شماره ۵۷: گر تشنۀ بحری به گهر ایمان دار
شماره ۵۸: چون بحر شدی گهر میانِ جان دار
شماره ۵۹: كی پشه تواند كه ثریا بیند
شماره ۶۰: گر باخبرست مرد و گر بیخبرست
شماره ۶۱: برخیز و به بحرِ عشقِ دلدار درای
شماره ۶۲: بحری كه همه عمر به یكدم بینی
شماره ۶۳: گر تو دل خویش بیسیاهی بینی
شماره ۶۴: گردیدهوری تو دیده بر كار انداز
شماره ۶۵: گرچه دل تو زین همه غم تنگ شود
شماره ۶۶: در بند خیال غیر یك ذرّه مباش
شماره ۶۷: تا كی خود را ز پای و سراندیشی
شماره ۶۸: هر جان كه به نور قدس پیش اندیش است
شماره ۶۹: چون نیست ترا كار ز سودا بیرون
شماره ۷۰: گر پرده ز روی كار بر میداری
شماره ۷۱: تا چند كنی عزیمت دریا ساز
شماره ۷۲: هر جانی را كه غرق انعام بود
شماره ۷۳: چون بدنامی به روزگاری افتد
شماره ۷۴: چون نیست، گر از پیش روی، پیشانت
شماره ۷۵: ور راه ز پس قطع كنی پایانت
شماره ۷۶: گر برخیزد ز پیش چشم تو منی
شماره ۷۷: آن را كه به چشم كشف پیداست یقین
شماره ۷۸: بنگر بنگر، ای دل! اگر مرد رهی
شماره ۷۹: میپنداری كه حق هویدا گردد
شماره ۸۰: هر دیده كه اسرار جهان مطلق دید
شماره ۸۱: تا چند ازین نقش برآورده كه هست
شماره ۸۲: آنجا كه زمین را فلكی بینی تو
شماره ۸۳: هر جان كه ز حكم مركز دوران رفت
شماره ۸۴: آن سالك گرم روْ كه در شیب و فراز
شماره ۸۵: هان ای دل بیخبر! كجاییم بیا
شماره ۸۶: دل را نه ز آدم و نه حواست نسب
شماره ۸۷: عشق آمد و نام كفر و ایمان نگذاشت
شماره ۸۸: در عشق نماند عقل و تمییز كه بود
شماره ۸۹: آن دل كه ز شوق نور اكبر میتافت
شماره ۹۰: از بس كه بدیدم ز تو اسرار عجب
شماره ۹۱: یارب چه نهان چه آشكارا كه تویی
شماره ۹۲: هر روز به حسن بیشتر خواهی بود
شماره ۹۳: جانا غمِ عشق تو بجان نتوان داد
شماره ۹۴: در راه تو گم گشت دویی اینت عجب
شماره ۹۵: آن دیده كه توحید قوی میبیند
شماره ۹۶: جانا ز میانِ من و تو دست كراست
شماره ۹۷: جانا نه یكیام نه دوام اینت عجب
شماره ۹۸: دل خستۀ سال و بستۀ ماه نماند
شماره ۹۹: چون باز دلم غمِ ترا زقّه نهاد
شماره ۱۰۰: در عشق توام شادی و غم هیچ نبود

عطار نیشابوری

آمارگیر وبلاگ